TEZ OLSUN 2

Müziğini açın dünyanın
Suyunu koyun kahvesinin
Koksun yayılsın tüm şehire
Iyotunu dağıtın denizin Ankara'ya
Yağmuru açın yıkansın dünya
Çakmağını getirin şairin
Yaksın yüreğini..
Gemileri getirin götürsün yolcularını
Yelkenini takın acer gelinlerin
Yüksek yüksek tepelere ev yapımı da artık durdurulsun.
Çiçekler zamanında sulansın
Egdirilmesin boynu güneşe karşı
Aşkın dozu arttırılsın
Tez sevgililerin dizlerine konsun aşıkların başı!

HAYALİ AŞK

Sen şimdi denizleri kıskandıran bakışlarınla
Geçersin gecelerimden
Hayalimde varlığının sonsuz mutluluğu
Yokluğunla, hiç olmamanla bir düş
Yaşadım, gördüm, sevdim
iyi ki geldim dedirten
Bütün sancılarına rağmen evrenin
Gülüşlerin gün batımı kadar hüzünlü
Söngün yıldızlar taşır içinde
Bir olsak, biz olsak yakarız bütün kandillerini dünyanın.
Dünya barışı bile sağlanır
Öyle bir inanç
Geçersin hecelerimden..
gecelerimden..
Seninle doğar gün
ve senle devam eder..

SOLGUN BAHAR..

Hafif bir esinti, içimi okşarcasına gıcıklayan. Kuş olmuş kuru dallar..
Hafif bir üşüme, nem çok nemleri geçmişte gelmiş. Köpük köpük biraz coşmuş, tamam çok coşmuş olabilir, gelinlik eteği deniz. Duruyor karşımda. Sonbaharlara münhasır bir özleme bulaşmış hüzün çemberi icinde izliyorum solgun, dökük baharı. Umutların başka baharlara bırakıldığı mevsimsin diyorum sigaramı söndürüp giderken.. cevap vermesini beklemeden kaçıyorum oracıktan.

PARDON SORUM VAR

Sen hangi mevsim yorgunusun
Hep mi gök gürültülü sağınak yağışlısın
Ne zaman düştü umudun yere
İlk nerede vazgeçtin kendinden, hatırlıyor musun. .
Sesini ne kadar süredir duymuyorsun
İlk ne zaman kaybettin, en pahalısından
Ne zamandır farkında değilsin farkının
Saçlarına yıldızlar ne ara yağdı
Niye kestin o yelelerini
İnanmaya mı hep  bu meylin
Aşk uğramadı mı sıcağına, sokağına
Ne zaman şoklandı hislerin..
Peki çocuk?
Hani içinde olanından insanın
o gideli çok oldu mu..

ÖZGÜRLÜK*****

İki yerde kendimi yüzde yüz özgür hissediyorum: Biri dalıp denize ilerlerken suyun altında,

diğeriyse rüzgarda savrulurken saçlarım..

İNSAN BİLGİSİ

Kelimelerim yorgun gelir eve
Cümlelerim devrilir yatağa
Özneler hep gizli gizli bakar bana
Zarflar meçhul zamanlar
Noktalamalar soluk soluğa
Kağıda düşer sessizce
Kafamda ip atlayan harfler
Hayali arkadaşım kendim
Susarmısın sevgili dostum
Cümlelerimi topluycağım.

DÜŞÜNCE YAŞAYAN

Topuklarımda taşıdığım zonklamalar
Beni görünce boynun büken ağaçlar
Şahlanan mavi su, beli bükük ağaçlar
Düşüşü göz perdelerimin yere
Başımın üstünde dolanan hayal perisi
Bana kaybolma iksiri getirsene
Eksikliği duruyor şuramda
İsviçreli bilim adamları
Bulunamamış ışınlanmanın
Benzi makyajlı içine bunalan
Yeni yüzyılın mimarisiyiz biz
Aklımızla dalga geçilen
Sabrımızca sınan, sonrada esefle kınanan
Eksile eksile yol alan
Düşüncesince yaşayan.