UYANMAK İSTEMEDİĞİM ZAMANLAR...

Uyanmak ve bu hayata dahil olmak istemiyorum.
Fütürsuzca yaşadığım hayat beni üşütüyor
Azıcık ölüyorum sanki
Ellerim ayaklarım buz, kanım çekiliyor
Uyanmak istemediğim, dışarı çıkmak istemediğim günler gittikçe artıyor.
Aklımdan geçenleri bilseler deli derler
diye kaçıyorum.
Sığ sularda boğulmaktan korkuyorum belkide
Derinine iniyorum herseyin.
Kimsenin beni üzmesine de gerek yok aslında..
Ben kendi kendimi üzüp geliyorum zaten
Icimde Titanların savaşı
Ve ben her gece malup giriyorum yatağa..
Acılarla sızıp kalıyorum.
Çuval gibi kalkıp
Öğlene biraz uyanıyorum
Başlıyorum yaşamaya çalışmaya.

SALAK

Oturdumda salaklığıma yandım..
En çokta bu hayatta ben ona yandım.
Bu dünyaya ait değilim
Bak beni çok eziyorlar diyorum ya
Onu bir kez daha anladım..

İÇİM GİTMİŞ...

İçim bile benimle konuşmuyor
Öyle tenha bir sessizlik
Ya bıktı ya da sıkıldı benden
Çekti gitti..
Kolay mı herseyi sorgulamak
Kafaya takmak
En iyisini yaptı.
Kolay mı tek bedende iki kişi yaşamak.
Canımda sıkılıyor şimdi
Uykumda geliyor sıkıntıdan.
Bak hala tek kelime etmiyor
Geleceği yok..
Neyse bende susayım bari.

ÇOCUK KANDIRAN...

Yalancı bir güneş, çeldirici
Baharı anımsatan, akıl bulandıran
Çocuk kalan yerlerini kandıran
Kış ortasında yazlık forma
Sokağa topa koşturan
Badem çiçeklerini aldatan zamansız açmaların katili
Umutumsu ama değil
Şair yüreği hoplatan
Adı üstünde yalancı güneş..
Yalancı bahar çocuk kandıran
Kış bahara kaçmış. .
Hepsi bu.

KAYBETTİK

Önce sabah uykularını

Sonra gece uykularını

İçimizde ki küçüğü

Sesimizde ki neşeyi

En sonda sesimizi kaybettik

Herşey bulaşmışlığı bitkin

bir Türkçe kulağımıza değen..

Kaybettik ve geride çekilmiyoruz...

Daha çok ne halimiz varsa görürüz
Bitmeyen tüketim ihtiyacıyla

Ne dersin üstad?

SANCILI KAFA..

İçimde yarım kalmış değil, hiç yapılmamış konuşmaların huzursuzluğu
Gün ortasında aniden değil uyanır uyanmaz çöken bir yorgunluk..
Günün ilk kahvesini içememişim sıkıntısı
Ikiye yarılacak gibi duran, doğum sancılı bir kafa gövdemin üstünde
Çıkartıp köşeye bırakamadığım düşünceler
Dökülür parmaklarımdan sızım sızım
Tükenmez, yetmez hep mi bir mahsun
Sabah uyanmak istemez
Gece yat bilmez.. anne lafını dinlemez çocuk bedenim..
Bir yoğunluk ruhumda beni de duy beni de dinle diye diye beni bitiren..
Iki kelama izin vermez..
Silinmemiş maskemin ağırlığı yüzümde
Dislerimin arasına sıkısmış sözlerim uykuya düşüyor.. uykular çağırıyor..

GECENİN DEMİ..

Metroda unutulmuş bir valiz
Tamamlanmamış bir şiir
Uyku tutmamış bir gece
Yanlış nota, yanlış insan
Dağılmış sözcükler her yere
Yuvarlanmış harfler kafasını kırmış bi kalp
Yo! belki de yayvan kelimeler
Sonu olmayan bir roman
Ölü kelebekler
Sususuz çiçekler
Renk renk ruhumun içinde
Ne gezerler her hecenin her gecenin deminde..