Halka açık kalbim..

Yanık türkülere vurduğum ruhum
Sahibinden perte çıkmış yüreğim
Umarsız pozlar kesen bedenim
En güzel gülen yüzüm
Çökmüş içim
Şiiri merhem bilmiş canım
Maskelerim
Içi halka açık kalbimle
Inandirmaya çalışmalarımla
Duruyorum gün batımına karşı
Üşümüş ellerim ceplerimde
Yolcu ediyorum onu taki kapıdan çıkıncaya dek.

BAŞIMI KOYDUĞUM DİZELERİM..

Hayatın her verdiğini yüzüme çarpması
Bütün ışıklara yakalanma becerim
Çıkmaz sokaklar ihtisas alanım
Kötüyü çağırma rivayetlerim
Çağlarca kendimi arayışım
Orta-doğu düzensizliğim
Kurutulmuş, günlenmiş hislerim
Gecelere sığınmışlığım, gündüzlerle uyumsuzluğum
Geceyi tana ulaştırıp kaçışım
Kafamda ip atlayan fikirlerim
Doğaya sonsuz saygım
Dizelere başımı dayayıyışım
Yarım kalmışlık durumlarım
Önerilmiş bir şeyler hissi
Unutup bakmadığım..
Içimde ağırladığım konuklarım
Darmadağın hep cümlelerim..
Orda burda kalbim, aklım..

DUYURU..

Sabaha kadar çektiğim mide ağrılarının içinde hayat midemden ibaret gibi gelmişti. Kalp ağrısı da böyle bişey işte o sancı geçinceye kadar hayat kalp ağrınmış gibi geliyor. Aslında atalarımız bunuda düşünmüş ağrı nerdeyse can da ordadır diyerekten. 

Şimdi ben buraya nasıl geldim niye geldim onu da unuttum. Yalnız mide ağrısına ilaç yapan bilim insanlarının kalp ağrılarımıza da çare bulması dileğiyle ( sayın ısviçreli bilim insanları çok tembel gördüm sizi).

BİZ HALLAEDERİZ..

Herşeyimiz var aslında kendinizden başka. Güçlüyüz yaparız aslında; yenilgimizde, acizligimizde, zulmümüzde kendimize. En büyük zararları biz verdik, en iyi biz üzdük bizi. En çok biz vaadlerde bulunduk, ellerimizle arzulara biz teslim ettik.. kimseye ihtiyacımız yok bizim acı için. Aklımızla kurar oynar, inanır üstüne bir güzel de üzülürüz... Biz hallederiz.. kendi kendimize.

ANLIYORSUN DEĞIL Mİ..

Ama hayat, dimi.. dedikten sonra oluşan o sessizliği doldura bilirim bugün. Ukde gibi dikiliyorum hayatın ortasında.. keşkeler biriktirmişliğim de yoktur hani. Bildiğimi okumuşluğum çoktur,  yanılgısı da..
Kışın ayazına yüz sürsem resetler mi beni. Dik dursam, bağırsam, titremesem, öz güvenli bir kesinlikle götürsem sigaramı ağzıma.. dikmesem ceketimin yakasını, kambur durmasam hayata karşı.. tırsar mı ayaz benden? Isıtır mı güneş.. yetisir mi bir umut kış güneşinin altında. Düşer mi dilimden hava ayaz mı ayaz, ellerim ceplerimde  şarkısı.. anlıyorsunuz değil mi... vazgeçmiştik hani anlaşılmaktan?
...

YIRTIK PALTOLU ÇOCUK..

Zamansız bir çocuk
Yeni nesil Rus edebiyatı karekteri sanki
Boş sokaklarda meczup dolanan
Evlerde ki sessizliğin seslerini duyan
Şiirler dökülen dudaklarından
Ceplerinde güzel sözler taşıyan
Sevdiği kıza sakladığı göğsünde mendilimsi
Dünyaya söyleyecek çok sözü olan
Gölge gibi aramızda gezinen
Bütün evreni kaplayan bir çocuk
Dedim ya yeni nesil bir Raskolnikov
Vicdanı elinde yaşayan
Göre bilene denk gelmesi dileğiyle.

DAHA ÇOK ERKEN..

Vazgeçmek için çok erken
Dur bakalım daha kaç patikadan geçecen
Kaç çıkmaz sokağın önünde yeni yollar düşlüycen
Çok toysun umutlarını asmak için
Sen daha küçücüksün
O koca gövdeye gizlenmiş korkak gözlerle seni izleyen ufaklığı korkutma artık
Hadi! Tozunu silk üstünün ve kalk.