BUGÜN HAFTANIN SONU..

Bugün yine bir hafta sonu
Bana haftanın başı, belkide ortası..
Hafta sonu okuldan kalma bir şey bana..
silgi kokusu, tebeşir gibi
Bugün yine bir gariplik içimde
Eksiklik.. hafta sonu hüznü bu galiba
Havada ağlamaklı zaten bugün
Parklarda boş olacak
Avm lerin gürültüsü, rahatsız edici ışığı altında tıka basa geçirecekler
Daha iyisi belki sıcak evde film izlemek
Kitaplara sığınmak olabilirdi
Ben olsam öyle yapardım en azından
Ama ben bir hafta sonuna bile sahip değilim şuanda
En iyisi kaldığım yerden işe koyulmak..

NE VARSA SUSTURULMUŞ..

Bir otel odası soğukluğu
Duman altı yok oluşları
Felsefik düşen sorular derin nefes sonraları
Bütün kuralsız çağrılara rağmen
İntizamlı adımlar
Yaptığım iğrenç espireler
Gizlenme çabam
Sırıtan acılarım, sevinçlerim
Gökyüzünden çaldığım umut
Yağmurlarda yıkadığım saçlarım
Kitaplarda kalma anlamlarım
Bağlama tellerine takılı kalmış ruhum
Promili yüksek savruk
Beklentisi karşılanmamış duygularım
Çene uyuşması, ense ağrısı
Tansiyonu yükselmiş
Kendi yakamda gecelerim..
Dolu küllük!
Sayamadığım kırgınlıklar
Bana ayrı düşmesi bu söz yağmurlarının
Döküntülerimin artışı,
Bizzat inilsin çocukluğuma psikologlarca
Bakılsın.. ne varsa bastırılmış.

BİŞEY DEMEDİM..

Sen neyin kafasını yaşıyorsun diyemedim

Mal diyemedim

Yeter ya diyemedim

Maslowun pramitine göre hangi ihtiyacını karşıladın beni kırarak diyemedim.

Ne mi dedim

Peki dedim

Olur dedim

Mideye yüklendim

Sessiz çığlıklar bastım 

Kimseye birşey demedim.

Kendimden başka.

KÜNYESİ HÜZNÜ..

Mutluluklar kısa soluklu
Hüzün ne kadar uzun hâlbuki
Gündüz gece omuzlarımızda taşıdığımız
Artık künye gibi boynumuzda
Ölünce bizimle gömülecek
Mutluluk lüks, umarsız kafa işi
Çok uzak bir duygu
Bilmem kaçlardan kalma
Insan, insanlık tarihinin herhangi bir evresinde anladımı birbirini
İnsan arzusuz, çıkarsız sevdi mi
Tanrı dahil..
İnsan utandımı kendinden
Çektiğinden, ettiğinden
Bildimi başına geleni
Baktı mı kendine karşıdan
Vicdanının aynasından
İnsan acır mı be
Acıdım..
Tadından yenmez oldum.

GÜNAYDIN GECE..

Taştım, aştım bendimi
Gık demedim.
Bir tek tekele, şarkılara gömdüm içimi
Anlata biliyormuyum bilmiyorum
Gık demedim.
Gündüzleri hop oturan aklım
Alkolün verdiği yetkiyle daha bi efsunlu ve mutlu sanki
O zaman
Günaydın gece günaydın dünya
Sana günaydın yok sanada yok
Ya ben masallarda prensesin anasını öldürmedim üzülmesin oğlum diye
Hayat sen çok acımazsın
Gerçekten seni şuanda muhattap almıyorum kendime

SAĞDAN GELİYORLAR..

Beynimin tası hop oturup hop kalkıyor
Sessiz çığlıklarım kalbimin üstünde öküz gibi tepiniyor
Başka bir cehennem olduğunu tahayyül edemiyorum 
dünyada cehennemi yaşıyorum
Iç döküntülerimse kesmiyor
Ben gerçek bir çığlık koparmak  avazım çıktığınca çığlık atıp
İpinden boşalmış bir dana gibi oradan oraya koşmak istiyorum!

MESLEK LİSESİ!

Burdan meslek lisesi öğrencilerine birşeyler söylemek istiyorum. Bio'larına baktığımda fark ettim ki baya meslek lisesi okuyan takipçim var.
Meslek liseleri ve öğrencilerine toplum tarafından oluşan bir algı var malesef; orada okuyan öğrencilerden bir şey olmaz, boş, tembel.. Zaten aileleri de sıkıntılı tarzında söylemler... Staj yaptığım meslek lisesinde ki öğretmenin de böyle sözler sarf etmesi.. Bu çocuklar üniversiteye falan gitmez. O yüzden çokta kasmaya gerek yok hocam demesi ve bunu söyleyenin de bir öğretmen olmasından ötürü daha da huzursuzlanmıştım. Yalnız hocam bende bir meslek lisesi mezunuyum gördüğünüz gibi üniversitede okudum. Ayrıca kardeşimde, kuzenimde aynı şekilde.. Siz böyle düşürürseniz onlar ne yapsın diye hiddetli bir savunma yaptım. Ben size şunu demek istiyorum arkadaşlar hiç kimse başaracağınızı söylemezse belli bir zaman sonra sizde kendinize güvenmiyorsunuz. Ben burda ihtiyacı olan herkes için şu cümleyi bırakıyorum. BASARABILIR, YAPABILIRSINIZ. bunu birinin söylemesine gerek yok. Iç sesinize ve kendinize güvenin. Zaten meslek eğitimi veren üniversiteler, en çok sizin hakkınız. Siz yaşken eğilen ağaçlar olarak üniversitelerde daha başarılı ve sektörlerde daha kalıcısınız. Yapabilirsiniz!