BENCİL AŞK..

Az unutamıyorum
Alelade bir kelime yüzünden
Yere kapaklanıyorum hemen
Gecelerce çöp topluyor
Günleri yakıyorum
Kendime iyi gelmeyen yanımla
Birlikte oturma kararını ben almadım ama
Geldi yerleşti gitmiyor sevgilim
Sığmadığım kendim
Hiç bir yerdeyim.
Hayat içine almıyor
Çağırılmıyorum hiç bir oyuna..
En çokta sana üzülüyorum sevgilim
Böyle bir aşka maruz bıraktığım için affet beni..
Ben kışı aldım saçlarıma
Hüzün ele geçirdi beni
Canım yaşamak çekmiyor
Sen ki gökyüzüsün bu evrenin
umut ve yaşam yüklü
Geceyi süremem senin mavine...
Sevgilim ben bir seni sevdim şu hayatta.
Geceyi varlığınla ısıttım
Öyle erdim sabahlara
Affet beni tüm hallerim için
Sev beni.. bencilce ama sev beni
Tut umudumdan...

YİTİRİYORUZ...

Sadece kaybediyoruz
Tüm bağlamlar da..
Dışarıda ve en çokta içerde
Şiirler çıkartıyoruz pis irinlerin içerisinden
Sonra göğe, göğsümüze çalıyoruz
Acıda demlenip, kendimizde eşeleniyoruz işte
Kaybediyoruz hunharca herşeyi
Kadere buluyoruz
Saksıda yeşeriyor, tarlalar düşlüyoruz..
Baharı görüp, yazın ortasına gelmeden yine soluyoruz
Kan kaybedip yaşama sokuluyoruz
Buz kesiyor parmaklarımız
Kalbimiz alev
Gökte umutta bırakmamışız..
Öyle bir yoksunluk..
Sadece kaybediyoruz
Bazen canım göğü bile...

*****

Sesimde kendim yok cemal bey..

BENSİZLİK..

İlk önce insanın bir kendisi olmalı...
benim yok meselâ...
Kardeşten kalmış bir kıyafet gibi bu hayat üzerime..bir türlü oturmayan
Bazen küçük bazen büyük
Eski.. benden önce yaşanmış
Sonra bana kalmış
Benim değil! ama benim.
Diski atmış, yürüyüşü biraz kambur
Gözler sinik..
Tutarsız, tutulmaz bir kor
Devrilmiş evrilememiş
Kuru bir inat hayat kurutan
Budaklara takılı baş aşağı
Bir ukde
Ellinde de altmışında da
Sızıntı.. içinden sadece Ah geçen bir sızıntı.

YOLCULUK KENDİME..

Her yolculuk; bir anda kendi içime yolculuğa dönüşür bende..
Garip... Bitmesin isterim dolaşayım geçmişten geleceğe.. bazen inme isteği uyandırdığı da oluyor hani.. ama; yollar geçsin istiyorum içimden.. Şehirler, dereler, denizler, bozkırlar, karlar, evler, ışıklar.. gün doğumları ve batımlarına bakarak kendi hayatımdan geçiyorum aslında..ta ki gücüm tükenene uykuya kendimi bırakana dek..
Hayatta bir yolculuk hali bende herşeyi kafaya taka taka, koklayarak, ağlayarak, başını okşama dürtüsü, gülme hali.. akabinde dökme arzusuyla yol alıyorum. Ta ki ölüm gelip beni önüne katana dek.

SENDEN KALAN..

Koyunda saklanan resim mi kaldı
Öpe koklana sararmış
Beklenen mektup
Toplanan kır çiçekleri
Anneler mi kaldı artık evde
Sokakta çocuk mu var
Sobada odun
Kapıda adın
Avucumda kokun
Baktığım yerde gölgen
Bastığın kaldırımlarda izin
Ne kaldı senden bir virane benden başka..

BURDA YOK..

Sürrealist bir yerlerdeyim
Kafamın ipini vermiş,
suya yazılar yazmış,
kalbinden binlerce kelebek uçurmuş..
Düşler diyarında..
Aklım oyunlarda.. koşarak kaçma peşinde dünyadan
Düşünmemeye, olmamaya çalışıyorum
Başım sancıyor, çatlıyor
Ama ayrılmıyor lanet olsun ikiye
Bir müzik kutusuna girip kutuda ki balerin olma derdindeyim...
Kafamı kuma gömmede olabilir
Peki.. O da olur.
Sarılamıyorum, kucaklıyamıyorum hiç birşeyi..
Kanadımı şöyle bir kaldıracak
dermanı bulamıyorum işte
Halsizim.