SEVİYORUM BUNU..

Günün keşmekeşden kurtulduğu şu saatlerde
Akşam serinliğinin yüzümü yalamasını seviyorum
Sigaranın ciğerlerimde dolaşmasını bile hissediyorum şuan
Hissetmediğim zamanlardan nefret ediyor
Bulduğum mısralarda hamakdaymışcasına salınmayı kendimle vakit geçirmeyi seviyorum
Hergün yaptığım günü geceye kavuşturma
sabahı geceden kurtarma seremonileri..  o ince usul vedaları seviyorum
Burnumda kahvenin o eşsiz kokusu damaklarımda ki hazzıyla..
Ruhumu bırakıyorum yaşama.

BİLİNÇSİZ MISRALAR..

Acının kayıtsızlığı üstümde
Herşeye uzaktan uzaktan
Belki daha daha dibinden
Usul usul sokuldum
Aradığım neydi bilmeden
Yola çıkalı hayli olmuşken
Boş kafa yoğun his içinde
Umudumu kesmiş kâh
Kâh ağzıma kadar inanmış
Vazgeçememiş içinde saklamış
Ağzı başka kalbi başka
Belki de kırgınlığımca
Gerçekleştirilmemiş düşlerce
Dogmatik inanma isteği
Hemde evden bu kadar uzaklaşmışken
Bırakıp kaçma belki boğazına kadar batmışken.

NİYETİM YOK!

Bir kelim ilacım yok
Kendime de dermanım yok
Fermanım yazılmış belli
Amma boyun eğmeye de
hiç niyetim yok
Kor olmuş yürek canda
Akıl yeni gelmiş başta
Korku dolanır olmuş ruhda
Teslim olmaya da niyetim yok
Bahar geldi dolandı
Çiçeklerim boylandı
Güneş de geldi sarıldı
Gitmeye de hiç niyetim yok!

UMUT HEP VAR..

Umut hep var
Insan dünyaya düştü düşeli
Kendileri gökyüzünde baki
Lazım olunca bir dal koparırsın
Benim umutsuzluğum düzene üzene,
Şu yağmura göre toprak taşıyan Çıkarcı tayfaya
Çokça da kendime.

KOŞ HAYALİNE..

Hayaller bahane kabul etmez.
Koy kafana ve koş
Olup olmaması önemli değil
Denedim demek bir iç huzur.

UMUDU..

Denizden umudum yürek çöküntüsünü doldurması
Martıların alması yükünü
Uzun uzun süzüşüm bu
Kanatlarında süzülüşüm ondan
Ya medet. Ya medet.

AMİN.

Ne yapacağımı, ne diyeceğimi bilemiyorum
Bu ağır duyguları nereye koyacağımı bilemiyorum
Mutlak acı nasıl dil bulur kendine bilemiyorum
Boşluğu yokluyorum yine
Kontrolsüz..
Bir yerleri aralıyor elim
Bisey gösteriyor ama anlatamıyor
Yine aciz yine kıyafetsiz
Ama amin.
Lütfen amin.