SAIR KARIŞTI..

Şairinde kafası karışıktı belli
Dizeleri ordan oraya savurmuştu
Ne dediğini belki kendide bilmezdi
Şiirin içi dolmuş bariz
Kelimeler ayağa takılıyordu
Söyleyemedi yine canı gönülden istediğini
Kavuşturdu kara sinek düşlerini
Siirin gididişine bakın hele yürüyüşünden belli..

ÇOK YÜZLÜLÜK..

Hayatın daha kaç yüzü var bilmem
Gittikçe içinden çıkılmaz bir hal aldığı yüzsüzleştiği sabit
Beni benden daha ne kadar uzağa ata bilir bilmiyorum
Ama iğrençleşip, çirkefleşiyor..
Kanıma dokunuyor.
Susup susup dolduruyorum içimin ağrısını..
Yazmakta boşuna bir uğraş azalmıyor netleşiyor acı.. birikiyor.

Gitmek istediğin kendin olunca gidecek yerde kalmıyor.

İNSAN EVLADI..

Damaklarımda tam doyuma ulaşamamış kahvenin o buruk tadı
Rüzgar eser içime durmaz eserekli
Göğü söküpte atsan üstümüze
Kapatırmı bunca şeyi
Herkes çok iyi, o vakit ey insan evladı, kim bu kötü
Iyice eğilip baksan özüne
Sende kaybedersin o ağızdan çıkan bilmiş, kendinden emin sözü.

KİM BİLİR..

Ufak ufak kayıyorum aranızdan
Incitmeden sessiz sessiz..

Onmadık bir zamanın ortasında durmuşum gibi 

bütün zamanlar son bulmuş.. derin, sıyrık bir acı dolaşan damarlarımda.. belki en iyisi vazgeçmektir kim bile bilir ki..

Eksile eksile ilerliyorum anne
Çoğulcuydum, bilirsin..

BEYNİME SIÇRIYOR..

İçimden yine bir şeyler uçuyor, kopuyor sanki
Kuru bir inada evriliyorum
Keskinleşiyor tavırlar
Sert düşüyor bak yine yere adımlar
Sadece birinin bana bişey yapamıyacağımı söylemesi yetiyor alevlendiriyor külü..
Bu haleti ruhiye yükseltiyor beni
Çaldırıyor çanlarını aklın
Ben bu hissi iyi tanırım
Yaptıracaklarınıda..