Bİ ŞEHİR..

Bu şehirde ki insanların yüzünde olmak istediği yerde olamama huzursuzluğu vardı..
Gereksiz bir telaş hep bi geç kalmış adımlar
Gri umutlar ayak altı
Gözler kapalı dünyaya
Hedefe doğru aksi aksi ölü canlar.

KALABALIK YALNIZLIK..

Sustukça kelimeler kalabalıklaşıyor
Yalnızlık dipsiz çoğalıyor
His buz kesiyor sonra bedenden ter boşalıyor
Gürültülü bir sessizlik teslim etmiyor seni
Tükenmiş çöküyorsun uykunun kenarına..
Ve bir gece daha buluşuyor güne.

DARGINIM..

Kırgınım kendim kadar
Dalıma kırgın
Kötüyüm kuyruğuma basıldığı kadar
Umarsız tutarsızım
Kaybolmuş kendi içimin ormanlarında
Şaşırtmaz, aklamaz, haklamaz hiç bir yalan beni
Dürüstüm artık kendime koca koca seslendim uçurumuna kalbin
Yorgunum anlatmaktan..
Nafile iknalardan
Sessiz cümlelerden
Yorgunum.

MAVİM..

Ezgisine kapıldığım
Yüreğimden damarlarıma ılık ılık akıttığım
Ezberim.
Gözlerini yıldızlarla süslediğim
gece gibi hapsolduğum
Türküsüne yandığım
Her an özlediğim
Bir ömrün yetmeyeceğini bildiğim
Hasretim.. yanında hasretim.
Acizliğim ve gücüm
Mavisine sığındığım
Avuçlarında eridiğim
Cümle kifayetsizliğim
Canımı canıma kat..

IŞIK HÜZMESİ..

Karanlık bir oda da içeri sızan koca bir ışık hüzmesi
Yara gibi duran, kabuğu kopan
Yaradan sızan ılgıt bir ağrı, burun direği sızısı akabinde gelen
Aklın odalarından kalbin odacaklarina inen hüzünlü bir cümle
Soran, aranan, ağrıyan..
Artık önemi yokmuş gibi duran
Ama kalbin ortasında ayak direyen.

SINIRSIZ AŞK..

Kalbim kalbine denk düşmüştü
Ve bütün empoze ettiğiniz kalıplar anlam kaybetmişti
Uygun olmayan herşeyimiz
Ahenk içinde aşk olmuştu.

ACI..

Evet yaşamak çokca acı.. Kaçmak ta korkaklık geliyor bana.
Ben acıya gönüllü ama korkak değilim demek istiyorum ahmaklığı sabit bir dürtüyle.