******

Monoton hayat aklın uçurumudur.

İnsansın.

Söylediğin baktığın
Kinin yetersizliğine
Öfken kaybedişin
Susun yok senin
Unutma sadece insansın.

SAVUNMASIZ..

Bir türkü inceliği vardı sesinde
Tel tel eriyip aktı yüreğime..

COCUKLARI SAHNEDEN ALIN..

Gözlerimle boşluğu doldurmaya başladım

Içinde ne ararsan var.
Kaçamıyorum kendimden
Sıkıştırıldım bir çıkmazda
Süzülüyorum gözlerden
Soğuyorum herşeyden
İnandırıcılığını kaybediyor herşey
Biri beni sahneden alsın.

YAŞLI SEHIR..

Islak şehir..
Çok duman solumuş gökyüzü
Tek tük düşen ölgün yıldızlar
Derin soluk alıp, ağrılı verişler
Gecede yanķılanan ave maria
Sokaklar yaşlı ve yaslı
Çekilmiş korna sesleri
Sönmüş ışıklar
Bir parça kayıp uyku
Üşümüş ayaklar ve hatta eller..
Bırakıp kendini gecenin avlusuna bir türlü kaçamamışlar
İpe un sermişler
Sonrası fısıltılı serzenişler hep buralar..

GECE GÜNDÜZ ARASI SICAKLIK FARKI

Gece soruları sever
Gündüz örtbas etmeyi.
Gece yargılar acımasızdır
Gündüz haklı görmeyi sever
Gece vicdandır!
Gündüz hep banacı
Gece huzurdur
Gündüz kaos..

SONU BARİZ..

Dünyanın da benim de benden öncekinin de düştüğü bu kısır döngü boğuyor beni.
Bu duygudan hiçliğe, hiçlikten yine bir kalabalığa ama hep aynı noktaya düşmekten
Eski yeni şeylerden sıkıldım
Hiç bir cazibesi kalmıyor bu düşüncelerin, söylemenin ve yazmanın.
Sonu bilinen bir film bu hayat..
Şimdi kimse yeni birşey söylemiyecek mi
Aynı ahmak senaryo dışına çıkılamayacak mı
Nerde bunun heyecanı
Nerde bunun tadı.