TUFAN..

Ilk anın sıcaklığı sıkı sıkı tutuşu ellerimde
Şimdi oturmuş yangını mı izliyorum kıpırtısız
Kül olurken dünya yeniden bir sıcaklığı yakalamayı geçiriyorum bir an
Çok yorgun çok mutsuz çok boş bir his
Enlerin tavan sıyırışı
Zincirlerimi kırarken bileklerim mosmor
Öylece izliyorum tufanımı..

Unutuyorum..

Olmuyor..yapamıyorum beceremiyorum
Bir yerinden tutsam diğeri elimde
Dengesi şaştı herşeyin
Koca kaygılar denizi
Matematiği yok hayatın
En iyi biliyorum
Çok unutuyorum.

Gelecek!

Yoruldum.
Allak-bullak düşüncelerim
Tadını çıkara çıkara yürüyemiyorum
Engel kendim belki
Önüne bak göğe bak
Ama geriye bakma sevgili kendim.
Mavi seni bekler kaçırma geç kalma
Gel.!

Bahar bu gelen.

Tomurcuklar çiçek açtı
Güneş yüzünü döndü
Hava kasvetini aldı gitti
Sular çağladı yüreğime aktı
Hoşgeldin bahar!

Huzurda yorgun..

Yorgunum ama huzurluyum
Koşmuşta yakalamış,
Kürek çekmişte varmış
Sınır kapısını geçmiş gibi
Havaya bakarak düşleyerek
Soluk soluğa huzurlu
Daha fazlasını söylemeye nefessiz.

Durdum.

Küçücük şeyleri ne kadar büyüttüğümü bilmem kaçıncı kez fark edişim beni biraz geri çekti şu dakika itibarince.
Ne kadar basit isteklerin bende abartılma sorunsalı göze çarpan..
Sustum ve durdum 00.44 civarında.
Belkide küçük dünyamın yüzüme yansıması bu anlayış kalıbına göre dünya kalıba göre mevzu.

.

Sanmayın sustum
Içime kustum.