KORKU..

Korku nedir..
Kaçınmamıdır
Bildiğin bir acıyı tekrar yaşamaktan cekinme mi
Yoksa tahallülleri mi insanın
Kendi kafasında yarattığı abarttığı durumlar sarmalı mı
Korku kaybetmekten yırtma çabası mı..
Nasıl çekiyor insanı geriye
Kısıyor sesini ta içine kadar
Nasıl bir yetkisi var bu korkunun
Acziyetmidir kendileri yoksa..
Nedir korkuda böylesine
Tüyleri ayağa diken
Hata yapmaya azmettiren
Yada hatayı mi engelleyen desek bazen
Kalıbını daraltan insanın
Boğuk boğuk, sinsi sinsi damarlarda dolaşan..

YA SESİ UNUTULURSA..

Ses.. sesi unutulur mu lena
Gözlerini uzağa dikti lena baya uzağa
Bağırmasını hatırlıyorum dedi
Kızardı dedi...
Peki sevgisi
Sesli sevmezdi öperdi
Göğsüne bastırırdı.. dedi
Sustuk...

SEN DOLDURDUM..

Bugün çok fazla, uzun uzun göğe baktım
Bilmem bana olan uzaklığından
Bilmem gökyüzüne bakıyor olma umudundan
Yada bilirsin hani mavi umuttur
Nefestir.. belkide seni bekledim
Seni umdum belliki gökten
Kokun başka mevsimlere bahar olmaya gittiğinden beri
Bende gök doldurdum sen diye ciğerlerime.
Martılara seni anlattıyorum bol bol bol
Belki fısıldamışlardır yüreğine.

ANLAMAK İNSANI..

İnsanı anlamak kendini anlamakla başlar.
Sen ilk önce duygularında hislerinde kendine dürüst olamazken başkalarına nasıl bir dürüstlükten bahsedebilirsin.
Kendinize söylediğiniz bunca yalan varken insanı ve yaşamı anlamak çok zor.
En azından sınırlarını, kendini ve gerçeklerini görürsün.
Ilk önce aynaya bir bak ta gözünün derine... sen ne istiyorsun. Bununla başlaya bilirsin meselâ. İnsan komplike filan değil gayet basit denklemleri, arzuları.

DİRİLİŞ VAKTİ..

Bu bomboşluğun içinde
Elimi uzatıyorum kalbime
Ya medet diyerek
Geçmişde ki sahnelediğim direnişlere dayanarak
Çimlere basıyorum çıplak ayak,
Kuşlara veriyorum içimin ağırlığını
Güneşi sırtlıyorum.. ve içimde ki donmuş bütün hisleri ayağa davet ediyorum
Bahar yakın toprak gebe umuda
Vakit çiçeklenme vakti
Vakit yeniden diriliş ta içinden
Yakın. hissediyorum güzel olacak herşey
Eriyen karların içinden umut akacak kalbin hücrelerine..

ACI GERI SARIYOR..

Acı insanı neden geçmişe atıyor
Eskilerden güzellikler çıkarıp bugünün yaralarına çalma nasıl bir devinim
Gözümün önünden mimikler, çok uzağa gitmiş bakışlar, yaşla karışık umutlar geçiyor
Acı kendini geri atıyor
Birşeyler arıyor, sarıyor şimdiye.
Korkuya kol kanat geriyor sanki
Koruma altına alıyor
Huzur çalıyor dudaklara bir parmak
O acımış, kurumuş dudaklarda
Müphem bir çizgiye dönüşüyor..

OY RUHUNDAN..

Şuracığından, boynundan öpsem kadın
Çeksem ruhunu ta içime
Soluğunda kaybolsam
Aşk olsa ikimize.