GEÇGİN BİR ADAM..

Memurlara has bir görünüşü vardı adamın; duruşu belden kambur, içine çekilmiş gibi duran bir baş.. silikleşmiş bakışlar, kendinden geçmişliğin portresi gibiydi hemde ömrün göbeğinde.. erken geçmiş bir mevsim gibi.
Sigarasından bir fırt ölüm kopartırcasına çekip yere attı izmariti, aklında kendisi dışında mevzular.. çocuklar, kira, kızın dershane taksidi eve giderken alınacak domates.. ilerlemeye başladı gölgemsi varlığıyla umudunu kestiği dünyanın sokaklarından..

*****

Deprem ertesi umut enkazı bir gün..
Ama umuttan da elini ayağını çekerse ölmez mi insan.

LÂL

Dilim yüreğime yetmiyor
Ulu orta bir sızı dolanıyor caddelerde ben değil
Kimse de anlamıyor..
Dilsiz kansız ve şuursuz
Zinhar tarifsiz.

KIRIK UMUT..

Sokağa bıraktığım umut yorgunu bir yürek
Fazlaca hayalleri hayal düzlemini aşıp gerçeğe ulaşamamış bir hayal çöplüğü mevcudiyet
Ama yine aşırır görse gökte bir tutam mavi, beyaz bir güvercin
Aklını alır badem çiçeği
Kapılır yine bu gönül gördüğü her damlaya
Taşır yine şu yorgun yüreği kanadında değer maviye
En maviye.. düşüşü sert olsun diye
Ama yine yine koşar, koşarmış bildim..

UMUT YORGUN..

Ruhum hiç bir zaman istenilen olgunluğa erişmedi
Duygularım kalbimin verdiği yetkiye dayanarak hep aleni
Sinsi hisler hiç yetişmedi
Kalbimin bağlarında
Boğum boğum nefesim
Sözün bittiğini hissetiğim şu yere hayrolsun koyup kaçıyorum kendimden.

SESSİZ DÖKÜNTÜLER..

Sessiz bir alfabe benimkisi
Bunca susmaya ve anlamaya dökülü..
Kimsenin bilmediği bir iç savaş patlak verir içimde
Belkide delirmeye giydirilmiş bir kılıf..
Acıya, suskunluğa kulak kabartıp
Imgeleri karıştırıp, yeryüzüne bulaştırıp,
akıl oyunları oynamak
Yarım yamalak aklımla
Hayatta kalmak için bir direniş..

*******

Olacakmış gibi oluşlar yormuştu
Yani, umut.