Fazla.

En beklediklerim burnumdan
En çoklara en çok bide.

Iki dizelik yer küre..

Bazı dizeler aklımda hayat gibi tekrar edip duruyor..
Demek oluyor ki iki dize ileri taşımıyorsun beni hayat.
Ve herşey eskiyor diyor şair hersey eskiyor.

Uykuda gitti..

Artık bazı geceler hiç uykuya geçemiyeceğimden korkuyorum.

Kendime not.

Kendin için hazırladığın şeyleri başkalarına söyleme
Hele ki şu faydacılık boyutundan çıkamayanlara..

Yürekten ekilen gözyaşları hatrına..

Beyin kafası..

Bir keresinde değil çoğu keresinde silkinip kalktım
Yere attığım toza buladığım o şeyi sildim tekrar başladım
Kovalarken hayatı artık kaçırmama bilncine de ermişken
Daha sağlam geliyorum heyhat farkında mısın
Magna cartadan girdirip Machiavelli den çıkartma beni
Sayılı bilmem neyde şöyle yürek ezmeli iki kelâm aratma
Kahveye buladım yine zamanı
Aldım kalemi yaktım feneri
Bu kafa daha çok kaldırır..

O çocuk yorgun..

Çocukluğunu elime alıp sevmek istiyorum kalbimle sevmek
Dokunmak istiyorum bahçenin dışında ki sana
Dokunmak istiyorum gözyaşlarına
Geceleri saçını koklamak
Öpmek ellerini milyon kere
Sarılıp o çocuğa uyumak
Onu göndermemek kalbimden bir soluk öteye
O çocuğun gözlerinden yakalamak
Sızısında açmak
Oyununa katılmak yollara onunla düşmek
Öpmek yaralarını milyon kere..

SANALİZASYON..

Kendime yarattığım sahte dünyanın farkına vardım
Hepsi bu.

HASTA O.

Bazı yürekler için elverişli değil bu dünya 
Kalp kurak susuz kalıyor soluyor
Kökten çürüyor
Beyaz sinekler yapışıyor
Bahardaki umutlarınla beraber
Güzel günlere ulaşmadan yaz ortası son buluyorsun
Geri kalan kısmı can sürümek
Yazıya bulaşmak.. cevapsız sohbetler...

Karışımlık..

Içinden çıkılmaz kafam
İnanma inan voltası kafam
Cevaplar tarihler sorular havada
Vahi inmesini bekler gibi beklemedeyim
Karışıklık, karşılıklı dans ediyor
Harfler
Secilmiyorsun hayat seçilmiyorsun
Belkide seçiyorsun
Bak yine bilemedim

GEÇİT..

Su dalda yürüken
Kuş incitmezken
Kedi seni dinlerken
Yaprak sessiz sessiz geçerken önümden
Mavi sarıp sarmalarken
Ay buluta kaçarken
Yıldız pırıltısını sunarken
Ağaçlar el çırparken
Insanlar kin dolu geldi geçti.
Zaman boşluğundan..

KENARDAN..

Çer çöp fikirler vuruyor aklın duvarlarına
Kanatırcasına geçiyor merhametsiz şeyler cana basa basa
Şuraya güzel birşeyler konulsun umudum
Tutayım tutanayım ucundan
İnat kesileyim başım dik adımlarım sağlam
Ben geçeyim kenardan.

Ufalanmak..

Kafamda büyüttüğüm herşeyi parçalayıp atıyorum.
Sensin hayat sensin..

DİRİLİŞ!

Şimdi yine yeniden
Daha kuvvetli daha berk.

Fazla içine atmış..

En ufak bir sevkatte ağlamak geldi gözlerime.

BOŞVER..

Beynimde dünyayı susturmaya çalışıyorum
Uzak duruyorum dünyalıklardan
Uğultulu tepeler kafamda
Üzerine toprak atılmış askıda mevzular
Yüzleşme yüzsüzleşme birbirine kaymış
Ince çizgiler koca koca geçilmiş
Icinin gölgesine mülteci kaçışlar
Tam olarakta donmuş
Temyize belki kırıklar.
Yanlışta kaynamış üstelik sızlıyor.
Kimseye de bişey söyleme
Mod boşver.

Ben pembe bir suya girdim
Su çağırdı götürdü beni
Ben pembe bir denize girdim
Aynı hayaller gibi.
Gün pembe denizde soldu
Aynı uyanmak gibi..

KADIN..

Sese düşmüş ağlamak
Kıyılarına yaş dolmuş bakışlar
Iç çekmeli soluklar
Bedeninden vurulmuş yargılanmış kadınlar
Mertliği yüreğinde şevkati kollarında kadınlar
Mecburlarda kimi direnişte
Saksı başında mutfakta
Sokakta tıkır tıkır
Harıl harıl kadınlar.

TEK!

Her yere hızlı hızlı ışınlarak gelişi
Bir şeye ihtiyacın var mı kızım deyişi
Biz mutlu bir aileyiz dimi diye çocukca soruşu
Soyumuzu sopumuzu bir güzel karıştırışı
Ben bildim bileli gür bıyıkları
Gönlünün engin zenginliği
Coşkun su gibi her hali
Herşeye paniği
Aşırı gazete peçete su ihtiyacı
Mangal başı atletli hali.. sanki üniforması
Içime akan mazot yağ kokusu
Emek emek parası
Kara nasırlı elleri
Allahta Tek sen de Tek'sin babacığım.

OĞLUM.

Içimde küçük bir kız çocuğu çekilmiş bir köşeye ayaklarını karnına çekmiş hüngür hüngür ağlıyor.. o kadar çaresiz ve korkmuş ki omuzuna dokunmak istiyorum tereddüt ediyorum.. kendime her şeyi bu kadar kafaya takma sözüyle geliyorum.. küçük bir oğlan çocuğu icimdeki küçük kıza dokunmuş gibi hissediyorum ve gülümsüyorum... hayır takmıyorum iyiyim diyorum.
Her seferinde mahcup düşüyorum bu sese bilmem kaçıncı kez.
Onun bana annelik yapıyormuş duygusuyla bu küçük delikanlıya karşı yine eziliyorum.
Bu böyle olmamalı olmamalıydı..
Roller karışmamalıydı
Karıştı çoğu ama.

Hangi renk..

Senin ne olduğun belli değil
Hangi ucu tuttuğun
Neyi savunduğun nerde durduğun
Icinden ne zaman bir öfke seli akıpda herkesi önüne katacağı
Suçlamaların bölmelerin
Inmelerin çıkmaların
Inancın inadın senin
Senin ucun kaçmış
Ayarın gitmiş aklın topyekun çekilmiş..

Sessizlik korkusu..

Sessizlik kafamda bir uğultuyu dönüşüyor
Korku sarıyor beni koynuna hemencik o anda
yapayalnızmışım gibi
Belki o yüzden sürekli müzik dinleme ihtiyacı doğuyor bana
Bu beni neden bu kadar korkutuyor ben de bilemiyorum
Zaten neyi biliyorum onu da bilemiyor
Kolay atıyorum herşeyi ve herkesi
Nobody nothing..

Vizyon.

Kendimi otuz yaşında görmek istemediğim yerde gördüm.

HALİM YOK..

Birgün kimse kalmadığında
içim o beklenen sakinliğe ulaştığında dönerim elbet.
Kelimeleri yapıştırdım hep bilmediniz
yaralarıma kabuk diye dil bağladım gönlüme
Kendimle başa çıkamıyorum
Kırgınlıklar buz dağından düşüp gelen döküntüler
Halim yok.

Adını koymak...

Yapmaya çalıştığım şey yaşadığım bütün duygulara isim bulmaya çalışmak.
Ya bu oyun birgün biterse..
İsimsiz her his beni bir boşluğa savuruyor ta ki adını buluncaya dek
Buluncada bir mutluluk bir huzur
Bir oyun gibi aynı

Kırıklar..

Yeterince kırgınlıklar birikti
Yeterince hüsranıda gördüm
Yeterince sıkıştı kalbim
Kimseyi kimseden koruyamıyor
Kimseye kızamıyor
Artık kimseyi taşıyamıyor taşımak da istemiyorum
Elimden gelen tek şey susmak

Ne kadarsın..

Sizi siz yapan şeyler başkaları, başkalarının düşündükleri ya da konuştukları

Okuduğunuz okullar belgeler değil
Sizi siz yapan duruşunuz, dokunuşunuz, içiniz, vicdanınız.. sadece siz
Ne düşünüyor ne hissediyorsunuz kendinizle ilgili siz o'sunuz.
Kendinizde ne kadarsınız.. ha.
Başkasının bişeysi olmadan.

SOKAKTA..

Nereye koysan cız eder içim
Kime değse sesimin tınısı yakar
Herşey benim kurgum bu hayatta
Hiç bir şey aynı değil
Herkes kendine bakar
Hiç kimse kucaklamaz
Kavgalar hep yüksek volume
Müslüman müslüman kendine
Yorgan altıda almaz korkularımı
Sokakta kaldım içimin sokağında bir ben ve yine ben..
Küçük bir enik bide ipide kısa üstelik
Nefes-soluksuzluk arası..
Hep bir kala
Hep sabit hem yakın..