İNSAN BİLGİSİ

Kelimelerim yorgun gelir eve
Cümlelerim devrilir yatağa
Özneler hep gizli gizli bakar bana
Zarflar meçhul zamanlar
Noktalamalar soluk soluğa
Kağıda düşer sessizce
Kafamda ip atlayan harfler
Hayali arkadaşım kendim
Susarmısın sevgili dostum
Cümlelerimi topluycağım.

DÜŞÜNCE YAŞAYAN

Topuklarımda taşıdığım zonklamalar
Beni görünce boynun büken ağaçlar
Şahlanan mavi su, beli bükük ağaçlar
Düşüşü göz perdelerimin yere
Başımın üstünde dolanan hayal perisi
Bana kaybolma iksiri getirsene
Eksikliği duruyor şuramda
İsviçreli bilim adamları
Bulunamamış ışınlanmanın
Benzi makyajlı içine bunalan
Yeni yüzyılın mimarisiyiz biz
Aklımızla dalga geçilen
Sabrımızca sınan, sonrada esefle kınanan
Eksile eksile yol alan
Düşüncesince yaşayan.

DALGALANDI DURULDU

Neşeli bir müzik açtım
Nafile, şenlendirenedim yüreğimi
Daha bir kabardı kabardı
Burnuma geldi canım
Neyin var dedi yaşlı ağaç
Evsiz martılar, isimsiz çiçekler
Gülümseyince bana doğa
Çekildi çekildi yüreğim
Döndü dal kıpırdamayan bir göle..

İKLİMSEL HAVALAR

Baharları umutlu ve kararlı geçen ömrüm
Kışları kitaplı ve parçalı bulutlu ilerliyordu
Yazları yüksek sezon dolayısıyla asabi ve poyrazlı.
Ayrıca günlerin her dilimi yer yer güneşli, yer yer yağmurlu geçerken.
Sonbaharları da melonkolik ve hüzünlü seyrediyordu.
Sağanak yağış dolayısıyla zemin kayganlığına yetkililerce ayrıca dikkat çekiliyordu.
Mevsimler bazen normal, bazen mevsim normallerinin altında ve üstünde ilerlerken; bende derin duygular oluşuyordu. Gece ve gündüz sıcaklığı çok fark ediyor. Sabahları buz gibi keserken gecelere bir şavk vuruyordu.
Güneş geceleri doğuyor adeta gündüzleri batıyordu.. iyi akşamlar.

MİNİK AKLIM

Kaç çiçek ismi biliyorsun
Kaç şair deşti yüreğini
Tuttuğun daldan başkasına bindin mi
Kaç değişik ufka baktın
Kaç hayata dokundun
Belki başka türlüsü de mümkündür diye, düşündün hiç
Kaç koku biliyorsun
Bakınca hangi pencereden bakıyorsun
Terası denedin mi
Yıldızlar hep aynımı peki ay
Uzaydan ne kadarsın mesela
Bir polen kadar varlığımıza
Çokta anlam yüklememek lazım..

******

Yolu bende bilmiyorum
Gelme!

VİCDAN İNLEMESİ

Ususl usul yürüdüm o yolları
Hangi sokaktı nerden geçilecek bilmeden
Yüreğime giren bir sancı
Aklımda benligimi istila etmiş kocaman bir acaba
Yapmamanın sorumluluğu, sorumsuzluğu
Yapmak kadar yapmamakta suç sayılmalıdır
Inanmalarımı nerde düşürdüm ben
Burda yok, burda da yok bulamıyorum
Gördüğüm bütün güzelliklerin gücü adına
Niye böyle arkasından baktım
Gözdende kaybolana kadar
Gitmiyor yoksunluğu gözümden
Çaresizliğin ve utanmanın sesi
Bir ses uzaktaydı, sustum.
Vicdanım inim inim..