YERLEŞİK HAYAT..

Niye hergün aynı yere gidiyoruz
Yada aynı yerden geliyoruz
Niye saati belli herşeyin
Niye aynı akşama kavuşuyor
Aynı düne uyanıyoruz..
Sahte gülüyor
Samimiyetsiz konuşuyoruz..
Bu atalarımın;
Yerleşik hayata geçme fikrini
Hiçte başarılı bulmuyorum
Beni yerleşik ruh halinden kopardı
Düzen tutmuyor hiç bir yanım.

GÖKTE Kİ KUŞ..

Koca dünya zindan geldi yine bana
Ölecek gibi olduğum
Ölemedigim anlardan biri..
Yasamak için;
Bir yudum özgürlük dilendim
Gökten..
Sonsuz mavinin içinde bir kuş gördüm
Heybetli, özgür, gel der gibi baktı bana
Açtı kanatlarını böyle kocaman..
Dedim kuş beni de götür.

SEVGİLİ BLOGUM..

Burayı seviyorum burda huzur buluyor, seviniyor, bağırıyor çağırıyor, ağlıyorum. Bazen artıp, bazende azalıyorum.. bu blog benim sesimin yankısına durduğum inim... Kimi zaman bütün dünyaya ulusal yayın yaptığımı sandığım, kimi zaman kendime bile söyleyemediklerimi söylediğim, aglama duvarım.. Bazen bağırmak istediğim sesimi duyan var mı diye.. bazende sessizce fısıldadığım kimseler duymasın modunda. Paylastığım, yıkıldığım, icime döküldüğüm, hissettiğimi, gördüğümü, bulduğumu, aklimda kalanı yazdığım yer. Sigaramı içmeyi unutucak kadar kendimden geçtiğim yer.. Burası benim.. burası benim dünyam. Ben secerim kahramanımı.
böyle sonsuza kadar kalmak istedigim yer.. inim.

AH BEN..

Üst üstüne yaktığım sigaralar
Daha hiç birşeyin çözümü olamadı
Kimseyi suçlamıyorum
Daha çok benim sorumsuzluğum
Icime içime bunalıyorum
Çözüm mü..
Müphem bir buse çizelim şuraya
Tabiki de yok.
En iyisi mi bir sigara daha yakalım..

PARDON İÇİM SÖKÜLDÜ..

Ne olacak benim bu dökülmüşlüğüm
Belkide artık sökülmüşlüğüm
Olmamışlığım, olduramamışlığım
Dünyayı bırak kendi içime sığamamışlığım
Ne olacak bu hiclik bende ki..
Pul pul dökülüyorum
Toplamaya çalışıyorum pullarımı
Yapıştıramıyorum..
Geceyi sırtlanıyorum
Gündüzleri mi kaybediyorum
Hangi.. hangi kişisel gelişim uzmanı gazlar beni..
Kaç siir sonra anlatırım kendimi, derdimi..
Ne zaman biter bu sorular
Mutsuzluk içimdemiydi
Kafamın içindekiler susar mı birgün
Ben niye uyuyamıyorum meselâ
Hüzün sırtımdan düşer mi
Saçlarım boy boy böyle
Gözlerim de yıldızlar tutunur mu
Bende bir şarkıyı tekrar tekrar dinlemeden geçer miyim..
Kelimeler beni de teğet geçer mi.
Bir zirvede benimde sorularım masaya yatırılır mı küresel bağlamda..
Şu sorular sorunlar son bulur mu..

İNANIRIM BEN BAZEN..

Yalan yok.. bazen bende inanıyorum insanlara, çocuklara, namı değer güzel günlere. Güveniyorum çocuk saflığında. Uzun sürmüyor geçiyor sonra, bişey oluyor yine geliyor bu duygu durumu sonra, yine gidiyor.. geliyor ve gidiyor. Bu durum bende kısır bir döngü oluşturuyor. Neydi bunun adı. Dur söyliyeceğim şimdi. Umut.. umut dimi. Düşmeyen yakamızdan, belki de düşmemesi gereken bir kötülük..

YOKUM ARTIK..

Öyle öyle yokum ki kendimde
Öyle öyle yenik düşmüş
Bırakmış ucurtmanın ipini
Gidişini bile izlemeyecek kadar
Vazgeçmiş..
Çürüyen varlığım.
Anlam kaymasına uğramış
devrik bir cümleyim artık.
Öyle öyle yokum ki kendimde
Yağmuru bile hissetmeyecek kadar
Çekmiş beyaz bayrağı
Teslim olmuşum tüm kavgalarıma.
Yenik, yıkık, dökük..
Tüm dünya köşelerinde.
Öyle öyle ben yokum ki.
İçimde aynalarda görünmeyecek kadar..