SEVIYORUM INSANLARI!!!

Kaç kere sordum bu soruyu kendime
Ben insanları seviyor muyum, yoksa nefret mi ediyorum diye..
Dün bu soru direkt yönetildiğinde bir çırpıda çıktı kalemimden cevabı.
Anne gibi seviyorum dedim.
'Hem içime sokmak istiyorum bazen, bazende ağzının üstüne şöyle bir çarpasım geliyor' dedim.
Yani dedim ki çok seviyorum, iyi olsunlar istiyorum. Ahlaklı, dürüst, çalışkan, saygılı, sevgili çevresine duyarlı bir annenin evladından istediği gibi şeyler..İyiliklerini istiyorum. Hata yaptığında da tepkimi koymak onu uyarmak, kızmak, bağırmak ama onu asla bırkamamak.. canından bir parçaymışcasına. Seviyorum insanları!

TEMİZ KAFA..

Kafamdaki şu dağınıklığın N. Tarafından itinayla düzenlenmesini ve D. tarafından da domestosla canı çıkartılıncaya kadar temizlenmesini istiyorum.. silinsin, tozu alınsın bütün tozlu raflarının beynimin, bulamasın aradıkça hiç birşey...
Fesleğenler dikilsin kalbimin kenarına böyle oksandıkça kokular salan. Begonviller tarafından ele geçirilmiş bir vücut istedigim üstünde kelebekler uçan, arılar konan.
Bayramlık kafalar çekiyor canım, anneler tarafından dağıtılmasına izin verilmeyen.. kimsenin sokulmadığı salonlarcasına.. tertemiz, yerli yerinde..  düzenli kafalar. Hepsi bu..

KAFESTE Kİ KUŞ..

Dokunamamak, düşlemek ananın,babanın kokusunu.. unutmaktan korkmak
Benzetmeler yapmak..o kokuyu tanımlayamadan istediğin kadar.. kafi kalmaması kelimelerin, burnun ucunda saklayıpta diline yetirememek..
Hasret kalmak.. suya, göğe, cigaraya, yare
Hasret kalmak mevsime, güne, geceye, tene
Düşlemek geceler boyu kuşu, kelebeği
Düşlemek geçmişi geleceği
Sarılmak kitaplara,
mektuplara dökmek hasreti, satırlara döndüğünce dilin.
Eksik kalması cümlelerin hislere
Düşlemek baharı, hasatı
Hayale sokulup tutmak bir yerinden yaşamın..
Güzellemeler yapmak demir parmaklıklara
Budağından yakalamak hayatın...
Hasret kuşu salmak sılaya..

CILIZ UMUT IŞIĞI..

Yorgunum..herşeyi karınca titizliğinde içime taşımaktan.
Lime lime parçaladığım yüreğimi bir bakışa, bir gülüşe, bir susuşa bırakmaktan.
Cennet yaşının sınırlarında kandillerini söndürmek hayatın
cılız mum ışığında umutlar yetiştirmek...
Tutmak bir eli, gülmek bir çocuğa
Ufacık mutluluklar yakalamak
Saklamak zihnin derinliklerinde, yansıtmak kalbin perdelerine..
Küçücük banyo penceresi kadar yerden gökyüzünü izleyenlerin umudunu düşlemek.
Şiirler okuyup tavana, şarkılar armağan etmek geceye..
Kavuşturmak geceyi şafağa benimkisi..

AVUCUMDAKİ ACI..

Acıyı üretmeye başlayınca
Acıyı elle tutulur hale getirince
Kelimelerce..
Açtığım bu tünelden yaşama tutundum.

BİR SÖZCÜK..

Aradığım tek bir sözcük var sanki
Bulsam onu bitecek bütün yazılar
Belkide acılar..
Anlaşılacak dünya
Bitecek oyun, inecek perde
Bense gururlu ama mağrur,
mutlak bir huzurla uyucam artık..
Beklemiyceğim şafağı..

HELİKOPTER..

Ben ne arıyorum burda

Herkes neden koşuyor 

Niye neden bu kalabalık 

Bu telaş niye

Aynı sahne hergün 

Ilk kez sahneleniyor gibi

Aynı resmiyet 

Aynı piyes 

Ama her seferinde aynı 

Keskin ve hiyerarşik

Beynim.. 

beynim yanıyor 

Hayatın niye üçüncü boyutundayım

Beni içine niye almıyor hayat 

Yo yo ben girmiyorum kesin!

Benim aklım martıda,

Böcekte börtüde benim aklım

Zaten benim fikrim önemsiz

Benim sesim yok

Benim sesim kısık

Ve..

Benim burda harcayacak ömrümde yok..