Yaşam alanım..

Kıt kaynak yarattığım yaşam alanım
Kitaplarım, kahvem ve çiçeklerim
Geçkin tütünüm
Bir ayağı hep çukurda yüreğim...
Yağmaya hazır göz yaşlarım
Şiir artığı cümlelerim
Şairlerim yazarlarım
Hayatla baş başa müziklerim
Firarı ruhum
Bozuk aklım
Bir balkonluk hayatım
Ha biten yılım, ha gelen yılım
Beklentisiz duruşum
Saçımın akı, aklımın zoru
Deli zırvası sözcüklerim
Hepsi bu..

KÖRLÜK..

Yüreğin sesi kısılmıyor ki
Ben seni nerelere bırakayım ey arsız gönlüm
Allah'tan yürek dilinden insan ahvalinden anlayan az
Seni burda kimse görmez
Kendilerinden başka hiç birşeyi fark etmez bu insan evladı
Imdat diye bağıran ruhları kimse duymaz
Vücut dilinden anlayanda pek yok
Anlasa ne fark eder...
Ne fark eder.. seninki de laf olsun
Kim duydu kimi milyar yıldır
Boş ver.. böyle kalsın
Dimi palyaço
Dimi ömür hanım..
Dimi olric.

SEN ZATEN ŞIIRSIN!

Seni yazmama gerek yok
Sen zaten şiirsin
Şu dudaklar bir bakıyım
Kesinlikle cemal süreya'nın kaleminden
Gözler Ahmed Arif kesinlikle..
Maviye çalar çünkü
Kuş koymuşlar yollarına senin
be adam..
ben seni yazamam
Büyük üstatların kaleminden
düşünmüşsün sen kâğıda..

SON SES..

Belki okunsun diye yazılmış
Hiç okunmamış
Duyulsun diye atılmış
Ama duyulmamış
Yasak elma, cenneten kovulma sebebi
Gizli dinlenmiş bir türkü
Sesi kıstırılmış bir şey
En çok sevmiş belki
İnanmış mutlak bir inançla
Belki de inanmak istemiş
Anlamış tepeden tırnağa
Anlatamamış..
Zamanları aşmış zamasızlaşmış
Tamda istediği gibi
Kulaklarda bir fon artık
Hayatın her sahnesine düşen
Tutunmak imkansız hayata
Tutunmuş insanlara
Sesi yürekler de son ses insanlara
Selam olsun.

İNSANLAR LAZIM..

İnce şeyler lazım
Naif dokunuşlar
Sıcak gülümsemeler
Halden bilen
Neden diye bilen insanlar
Bir çiçeğe su vermiş
Bir çocuğun saçını okşamış
Doğan günü selamlamış
Kalbi gören, seven
Egosu boyunu aşmamış
Su gibi..
Şiir gibi insanlar..

UÇAMIYORUM SAYIN OKUYAN..

Toparlayamıyorum
Dağılıyorum
Düşüremiyorum yakamdan hüznü
Kuştur, kelebektir hikâye
Ben uçamıyorum.
Çivi gibi çakılı duruyorum olduğum yerde
Uçamıyor, herhangi bir uçuşu da hatırlayamıyorum.

ÇOCUK..

Yazmak saçmalamaktır biraz inan bu hayat saçmaladan çekilmez hani.
İnsan çoğu zaman bilmez ne yapacağını, hayatın neresinde olduğunu, kendini ne beklediğini.. hayat bu pekte kestirilemez ki, sorun yok yani sakin ol hele de Türkiyedeysen. Bildiğin dil yetmez anlatmaya derdini.. olur bazen hayat çok gelir de dile gelmez işte. Aklından zoru olmayan da pek bir sığdır zaten, hislerinin derinliğini gösterir.. Gözünün ardına birikir bazen yaşlar, bırak aç kapaklarını acılarını sel alsın götürsün.  Selden sonra inan sen daha bir kendinsin..