YIKIK DÖKÜK..

Yoğun bir kuşatma altında duygularım
Gem vuramadığım acılarım
Bardaktan boşalırcasına dökülen içim
Ruhumun dehlizlerinde düsledigim aydınlığım
Yaralarıma sürdüğüm şiirlere karşıda duyarsızlaştırma yaşayan sökük kalbim
Kurtulamıyorum kendimden.
Hep bir eksik hep bir fazla
Bir çelişki sarmalı
Bak yine aynı duygu durumu
Çekiliyor canım
Tatlı bir ölüme geçiş gibi..

YERLEŞİK HÜZÜN

Sallanırken hayatın sarkaçında baş aşağı dizdim ben bu dizeleri
Çakıldım kimi zaman tepe üstü
Anladım hayat birazda çakılmakmış dip şart zirve umutmuş bir nev-i
Kiminin gökte kiminin yerde aradığı
Asıl içte olanmış..
Bütün yediğim kişisel gelişim zırvaları geliyor aklıma
Yüzümde yine o müphem çizgi
Bahar gelmiş dönemi hayatın
Ne kadar mevsimlere benziyoruz
Mevsimselleşiyoruz..
Ben hüznü baharı sırtlamışım galiba
Süzerken aklımdan dünyayı
Gözlerimden hissettim
O yerleşik hüznü
Bu arada gerçekten yerleşik hüzün hüzün sayılmazmış
Ötelediğim bir soru daha dikildi karşıma.
Belkide hüzünsüzümdür...

DEĞMEYİN ONA..

Onun balonu uçup gitmiş
Onun kalbi çizilmiş
Onun sesi kısılmış
Onun dalı kırılmış
Onun ömrü çalınmış
Hayalleri hep su almış
Soru sormayın ona.

BULDUM BULDUM!

Kaç kadehten sonra sarhoş olunurmuş onu buldum. Mutsuzlukta doz aşımı  gerekiyormuş. Lan ben mutsuz filan değilmişim yatay dikey hikayeymiş bir biraya bir paket gömdüm dünya dönüyor sızacak gibiyim. Sarhoşum ben!!!

YÜREĞİM SÖKTÜN..

İçimin bütün kandilleri söndü
Dünyam karardı bir anda
Bu gidiş nasıl bir gidişti ey sevgili
Canıma basa basa
Kalbimi eze eze
Böyle mi olacaktı
Bu kadarmıydı gülüm
Kaydı gitti ömrüm elimden
Senin o kapıdan gidişinle
Kalmadı takat mezara döndü beden
Soldu bütün çiçekleri ömrümün
Kaydı yıldızları göğün
Sustu kuşları ağaçların
Ben döndüm ocağı sönmüş bir viraneye.
Yüreğimi yerinden kazımak, söküp atmak istedim
Bu nasıl bir acıdır Tanrım
Bu nasıl bir yangındır durulamaz önünde..

SEN YOK BEN YOK.

Ben sürüyemem bu canı
Ben taşıyamam bu canı
Madem sen yoksun bende
Ben hiç olurmuyum tende
Ben yapamam sensiz
Yaşayamam nefessiz
Sen benim gençliğim
Sen benim ömrüm
Sen benim sonum olursun
Yaşayamam soluğun olmadan
Unuturum tüm bildiklerimi
Kara cahil olurum birgün de
Biterim..
yazık olurum
Ben sürüyemem kendimi
Kaybolurum evrende
Hiç olurum.

ANNE BEN...

Anne ben becereksiz miyim 

Kötü bir çocuk muyum anne

Neden ben uyumsuzum

Sen bilirsin anne

Neden canımı çok acıtıyorlar

Kalemimin mürekkebinden neden hep acı akıyor..

Beni niye kandırıyorlar anne

Neden bu kadar güveniyorum ben insana, insanlığa

Dediğin herşeyi harfiyyen dinledim

Yalan konuşmadım hiç 

Başım beladan kurtulmuyor be anne

Insanlar doğruyu duymak değil ışine geleni duymak istiyormuş meğer..

Sözlerim hep mi hep davacı benden

Ben akıllanır mıyım anne..

Sen bunu da bilirsin

Söyle anne ben akıllanır mıyım...

Bir de şey anne ben neden böyle acı şeyler yazıyormuşum..

Ben hayata tutunamaya çalışıyorum anne.

Yine anlamıyorlar be anne.