HAYAT BAZEN..

Hayat bazen çok şey
Boş.. bomboş
Ölürken tek, gelirken tek
Ahde vefalarda bir yere kadar
Hayat bazen çok yanlız
En yanlız
Kimsesiz çıkmaz bir sokak
Savruk insanlar her köşede
Hüzünlü..
Hayat bazen çok kırıcı
Acımasız bir çocuk
Alaycı..
Gezinen iğne içinde
Hayat bazen çok güzel
Içinde şarkılar söylenip, danslar edildiği bir şenlik yeri
Eğlenceli..
Hayat bazen ıyi ki
Zamanı durdurmak istediğin
Bütün saatleri kırmak istediğin
Hayatın bu kısmında duruyorum şimdi..
Sonrasını tahayyül etmek istemiyorum..
Korkuyorum en çok ben korkuyorum.

ÖLÜ CANLAR..

Herşeyin ucu açık
Yoruma ve inisiyatife dayalı
Kağıtlardan okuyarak
Temize geçilmemiş eski bir dil
Güçlü olanın baş rolü kaptığı
Kapağı attığı
Biz verilen ufak figüranlık rolünü oynayıp
Çekip gitceğiz
Senaryo klişe
Kapak değişimi yeni ürün yutturumu
Dermanının içinde yanmak
Görkemli bir ateşin içinde
Sana göre, bana göre
Yaşamak yaşatmak formatlı ölümler
Ucuz, zaten ölü canlar
Kanatkar olduğunca
Aklının erdiğince..
Tabuta girince
Ve perde..

UZAKLAR..

Uzak kendimizden kaça bildiğimiz yerdir Lena.
Bu sebepten uzaklar na mümkün.
Gidemeyiz.
Hislerimi kaybettim sanki..
Merak etme fazla uzağa gitmez.
Gelir birazdan. Çok canın yanmıştır ondan.
Çöker birazdan ağrısı...
Lena bak bunlar hep çok sevme ağrısı.. Az sev.
Mümkünmüdür.
Bak bunu bende bilmiyorum..
Ama karşılıksız sevgi bitmeye en azından susmaya mahkumdur.

UNUTMA!

Seni yüz kere, bin kere öpsem doyamam
Icime katsam, o bile yetmez...
Boynunda ki kekik kokusudur huzurun adı
Ben aklımı yitiririm, yitirdim hani çokça.. seni unutmam.
Sevgin birikintisi benim bu ruhum
Düştüm narına, bi çare
Muhattabım.
Sen de hele, böyle güzel bakmasını, insana soluk olmasını nerden, nasıl öğrendin?
Ben göğüde, denizide senden bildim
Senden yazdım, senden okudum
Seninle baktım dünyaya.
Karanlığı gözünün yıldızlarıyla deldim.
Güneşim.. sıcağına sokulduğum
Taşarsın her yerimden
Konuşursun sen buram buram özgürlük.
Varlığın evrenin sırrını çözme dinginliği..
Ben kendimi unuturum, dağınık, karışık dolanırım
Amacımı yitiririm
Umudumdan düşerim her gün
Ama seni  ama seni
Ölsem unutmam
Bunu unutma.. beni unutma!

ELİMİ SIIRE BULADIM..

Ana ben elimi şiire buladım, geçmiyor..
Kelimelerce hırpalandım, gece gündüz
Üstüm başım hep söz içinde
Kızma bana.
Kafamda bir kalabalık susturamıyorum..
Kalbimi söktüm ben ana, elimde taşırım kıra döke..
Yorgunum ana çok yorgunum..
Ellerimi çarmıha mı gersem
Kafamı kuma nasıl soksam bilemiyorum..
Hayatın dışına atılmışım gibi
Bazen de magmasında gibi
İyi değil bu durum, ana hiç iyi değil 
Yatır dizine okşa dertlerimin başını tek tek 
Çocuk olayım ben bir kez daha
Öp yaralarımı çok öp
Geçsin ana.

Ana ben çok yalnızım.

BIR GARİP ORHAN...

Bir yağmur birikintisi içim
Bir şair düşer...
Bir şairin bedeni gider
Fısıldadığı sözler dünyaya kalır
Garipligini hiç duyurmayız anasına
Gidemediği o limanda bekler
Giyemediği ceketini taşırım
Ölüm olur ama o garip şair ölmez
Sesler çoğalır kalbe düşer
Bir şair ölmez
Değdiği yürekte kalır..

BEN ÇOK YANLIZIM..

Ben ^çok yanlızım^ sözünden daha ağır düşmedi yüreğe hiç bir söz.
O nasıl bir bilmektir kendini
O nasıl bir acı.
Kıyafetsiz kelimeler daha da bir çaresiz, eli kolu bağlı..
Ağır sevme vebali
Gökyüzünü içinde taşıma yorgunluğu
Turp sıkılmış kalpler mi bu kalpler
Okumak sözlerden, anlamak gözlerden yanlızlığı mı
Hiç bu kadar ağır düşmedi bir söz yer yüzüne..
Böyle dağıtmadı hiç bir nükleer deneme..
Ben böyle daha duymadım üç kelime şiir..