BURDA YOK..

Sürrealist bir yerlerdeyim
Kafamın ipini vermiş,
suya yazılar yazmış,
kalbinden binlerce kelebek uçurmuş..
Düşler diyarında..
Aklım oyunlarda.. koşarak kaçma peşinde dünyadan
Düşünmemeye, olmamaya çalışıyorum
Başım sancıyor, çatlıyor
Ama ayrılmıyor lanet olsun ikiye
Bir müzik kutusuna girip kutuda ki balerin olma derdindeyim...
Kafamı kuma gömmede olabilir
Peki.. O da olur.
Sarılamıyorum, kucaklıyamıyorum hiç birşeyi..
Kanadımı şöyle bir kaldıracak
dermanı bulamıyorum işte
Halsizim.

SAKIN BIR YER..

Ben gitmek istediğim yersem
Çok sakin bir yerim..
Her kalabalıktan kafamı çıkarışımda şiire, kendine düşen
Içi kitaplarla dolu bir ev, denize karşı.. kahvesi elinde, müziği kalbimde sakin bir yerim ben.
Kuş sesleri dalga seslerine karışmış
Güneşi vücuduna sürmüş
Birşeyler karalayan
Kendi içine kalabalık
Etrafı sakin göğe yakın biryer..

PAMUKLU ŞEKER..

En son kendimizi güvende gerçekten güvende hissettiğimiz yer çocukluğumuzdur
Bundandır dönüp dolaşıp çocukluğun koynuna sinmemiz
Kendimizi hep arka bahçeye saklambaça bırakıp da derin sakin nefes alışlarımız
Annemizin eteğine dolanışlarımız hep bundandır.
Hep bundandır çocuk olma, kalma dürtüsü.
Anne ben geldim demek isteyişimiz
Onun o karşılıksız sevgisine sokuluşlarımız
Dünyada aradığımızı bulamayıp
Gece olduğunu bildiğimiz halde korka korka eve dönüşlerimiz hep bundandır.

BADEM AĞACI..

Kandın yalancı bahara
Erken çiçek açtın
Don vurdu
Meyvenden oldun
Badem ağacı
Kaçıncı kış bu aldanış
Sen bana benziyorsun
Her güneşe sofra seriyor
Aç kalıyorsun
Ne olacak bizim bu halimiz
Sayın badem hanım
Gerçek baharı görmeden
Hazin sonlarımız..
Çok güzelsiniz badem hanım
Dikkat edin kendinize
Başınıza böyle şeyler gelsin istemem
Gelin başı çiçekleriniz
Keza hayallerimizi süsler..

EMEKLEYEN DUYGULAR..

Kara kara bulutlar

Sisli puslu hayatlar 

Sancı yüklü yürekler 

Hep bir gebe umuda

Uçuşan kelebeklerse ölü

Hüzün taşmış dereler

Bent olmamış hiçbir kimseler 

Umarsızlaştırılamamış ruhlar

Teknoloji hiçte duygulara çalışmıyor sayın bilimciler

Gelişim yok, ilerleme yok

Ya hiç inovatik birşey de mi yok

Ağır ağır.. bir ileri bir geri 

Soğuk üşütüyor duygular

Bilmem kaç yüz bin yıldır

Buralar kendini aramaya çıkmış 

Bir daha geri dönmemiş canlar dolu.

Sürekli karşılaşıyoruz Pavesler, Kafkalar, Sylvıalar, Nilgünler, Aslılar.. daha kimler kimler..

Hep aynı acı, aynı çözümsüzlük 

Aynı kayıp bir his içinde 

Bir ileri bir geri

Hepsi hepsi aynı kırık eski bir kapı..

KENDİNE YENİK..

Kendimi yenemedim..
Dediği gibi Pavesin en büyük zafer kendisinedir insanın..
Bense duygularına yenik
Arzularına esir
Bir atlantis vakası
O vakit işim zor
Sonumsa muamma
Duygunun götürdüğü yere.
Dümensiz gemi, savrulan yaprak
Dilimin döndüğünce
Kalbin durduğu yere...
Nefesim yettiği kadar.

KENDİMLE ÇELİŞTİM..

Arzularıyla çelişiyor insan
Yapmak istemediklerini yapa yapa; eziliyor ruhuna karşı
Kendinden soğuyor,
Sesinden tiksiniyor
Aynalardan bile kaçıyor
Sanki konuşacak da sana kızacakmış gibi geliyor
Bir ayna sen bu musun, bu kadar mısın der mi
Der.
Geçen gözlerime baktım
Acıdım o ezik, sümsük ruhuma
Gözlerim bana mahsun bir kedi gibi bakıyordu
Kızma der gibi
Birden döndü sonra bakışlarım
Karanlıkta keskin bakışlı bir köpek gibi kes biletimi dercesine
İnsan eziliyor yaptıklarına, yapmadıklarına, yapamıyacaklarına, sustuklarına kendine. Kendine işte.