HUYSUZ BACAK SENDROMU..

Hiç bir temenni iyi gelmez
Hiç bir anne öpüp koklamaz beni
Hiç birşey almaz ağrısını
Param parça her hücrem
Gelmez bir araya
Saran sarmalayan uyuşukluk
Işe yaramazlık
Binlerce düşün yorgunluğu
Tutmaması bende hayatın
Heybemde de gücüm yok
Umut önce takıldı sonra düştü saçımdan
Ayaklarım, kalbim yorgun
Dizlerim tırmanamaz kendimi
Yanlış anlaşılmışım duygusu
Belki de hiç anlaşılmamış olma hazımsızlığı
Koca göğü yutmuş bir karadelik
içim..
Kendime kendimden huzur yok
Bana başka düşmana da hacet yok.

İÇ SAVAŞ..

Duygularının bu kadar farkında olmak yordu beni
Duymak herşeyi ta derinden
Bütün o inlemelere maruz kalmak gece gündüz
birde hadsizce onları anlatmaya girişmek
Kızmak, terbiye etmek beni
Savaşmak KENDİMLE
Kazananı yok hiç bir iç savaşın
Kendime yenik, ülkemde kayıp
Kendi benliğinden muzdarip
Biçare...
Yağmurda dahi arıtamadığım benliğimin irinini
Şimdi ıslak kaldırımlara utanıpda bıraktım o bencil sevgisiz varlığı
Kalsın orda aklı başına gelinceye dek.

SENDİN MAVİ..

Düşledim aydınlığı
Düşledim baharı
Düşledim yüzünü
Geleceği de sardım sana
Seninle inandım yarınlara
Güç aldım varlığından
Kalktım sabaha
Sendin mavisi yerkürenin
Ve benim üçte birimse sen
Damarların ovalarımdan, dağlarımdan geçer
Yüreğimle buluşurdu
Varsa bir sebep
Her şeyi sendin yaşamın
Kış günü içimi ısıtan
Yazları ılık bir meltem gibi yüzüme çarpan
Sendin kalk diyen sendin kal diyenim
Sebebiydin mavinin.
Sebebim.. sevenim
Sendin.

MÜJDE!

Aşırı mutlu oldum biran
Nevri döndü ruhumun
Şuan boş bir çuval gibi hissediyorum
Yazık kaldıramadı bünye sevinci.
Yorgun düştü mutluluğa
Bu arada bu ıyi habere gerçekten çok sevindim
Sevincimi ifade edecek kelimeyide şimdilik bulamıyorum
Lütfen artık böyle güzel haberler çoğalsın
Çok ihtiyacım var ihtiyacımız var
Dünyacak..
Hakkın yerini bulmasına.

KAÇ AKLIM..

Aklıma çok şey geliyor
Çok şey geçiyor
Hayat önümden yüzlerce soruyla, nankörlüğüyle akıyor
Yelkenlerini açıp aklın bu saçma fikirler denizinden uzaklaşamıyorum
Başka başka yerlere
Sualsiz ilerlemek
Gelişimini tamamlamamış
Öyle bir devinimde de bulunmayan hayattan
Şu noktadan ipsiz kuşkulardan
Arınmak
Turkuaz mavisi denizin üstünde
Kendimi alarak umut toplayıp
Ihtiyaç sahiplerine dağıtmak gibi fikirler parlatıyorum,
Kel bana da.

KOKUNDAN ÖPÜYORUM..

İçim bir uçurumun kıyısı
Saçlarından tel tel tutunduğum
Gözlerini gök belledim
Güneşe kara çaldım ben
Kesmeyeyim senin ışığını
Gölgem düşsün istemem huzuruna
Sen aşk şarkılarının ruhu
Sevgililerin dudaklarında ki o buğu
Kaybetme korkusu kalbime batıyor
Ellerin olmadan yönümü dahi bulamam
Köklerini acıtmıyorumdur umarım
Seni incitmeyi tahayyül bile edemem
Öpüyorum seni içime çeke çeke
Kokundan..

RUHİ SEYEHAT..

Bir şiirin, bir şarkının ruhumu katıp önüne savurmasını
Rüzgarı yüzüme hafif hafif sürüşüne bırakıyorum kendimi
Gözlerim kapalı açmak mı
Asla!
Öyle öyle bir rüya ki ayakta görülen şu halim
Şuan uyanmak
Dünyaya gelmek istemiyorum.
Şairin hayal dünyama bıraktığı ovalarda, dağlarda heidi gibi
Tek tek sekerekten dolaşmak dolaşmak eve girmek istemiyorum.
Beş dakika daha ne olur
Beş dakika daha..