AMA OLMADI..

Denemedim mi sanıyorsunuz
Bu demi ağır sözlerden
Çok denedim.. çok koştum hedeften bir an kaçırmadan gözümü
Mükemmelliyetçilikten geldim buraya ben
Hayal yüklü bulutlardan düştüm  yere
Inadımdan, inandığımdan kırıldım
Kabuğumdan koptum
Kitaplara sığındım şiirler de buldum kendimi
Anlam kaymasına uğramış ruhumu izledim
Doğru sözü arama peşine düştüm
Herhangi bir doğru bulamadım
Dedim ya denedim
Şimdi sadece çiçeklere, doğaya inanıyorum
Ve o kadar yorgunum ki hiç bir yarışa dahil olamayacak kadar
Yani iyiyim ben çok iyi.

ZIHINSEL KAZILAR.

Belki cümlesi yok bu hiçliğin
Onun önünü kesecek
Ama hissi var
Aklı kaçıran, aşağı çeken insanı yere dibe
İnsan idam ettirmek için hayatını unutur
Ben ise kazıyorum derine derine
Bu sebepten yaşamayı pek beceremiyor
Tozlu raflardan getiriyorum bunca acıyı
Doğru cümle de yok zaten
O da yalan.
Reset atıyordu beyin kendi kendine
Komple unutuyordum bir fragmanlik
Anca o kadar.
Yarına aynı işte aynı.

RUHUMU YÜZDÜRÜYORUM RİTİMDE..

Hafif bir dalgada suda salınan küçük bir tekne gibi şarkının ritmine bırakıp ruhumu yüzdürüyorum karanlık sakin sularda. Annemin salladığı beşikte ki huzuru, yarin sinesine koyulmuş baş dinginliğini yakalıyorum kayboluyorum bir kaousun ortasında kurduğum küçük oyunda.. Titanic 'in o meşhur sahnesi düşüyor aklımın kara sularına gemi batarken keman çalan müzisyenler rahatlığı bu..
Nerde bunalsam başlıyorum bu küçük oyuna, martıların peşi sıra gidiyorum bazen. Bazende kedilerle, çiçeklerle ama asla bir insanla yapamıyorum bu oyunu. İnsan acıtır, incitir benim bu hasta takıntılı ruhumu.

HEPSİ BENIM..

Her söz benim zoruma gidiyor
Herşey şurama dokunuyor
Yağacak bulut içim gri gri
Benim ağlayan zırlayan
O kişi her yerde
Benim güçsüz
Benim her savaşın mağlubu
Benim bu davranışları hak eden
Benim ağlamaklı o hisleri dolduran sinesine
Benim tamam mı hayat
Mutlu musun şimdi
Çekile bilirsin tepemden.

UMARSIZCA..

Ucu ucuna gelmeyen yaka
Bir türlü denk gelmeyen hayaller
Gerim gerim gerili sinirler
Inisler, düşüşler
Altında kaldığım cümleler
Değiştiremediğim dünya, kendim.
Fazla gaz yemiş sevgili bünyem
Boğulmuş kendi dumanında
Halsiz yere kapaklanmalar
Paçamdan akan hüznüm
Uzun ve derin bir dinginlik...
Sonra koca bir yangını umarsızca izleyebilecek bir tükeniş
Malum binmişse his his üstüne
Olur..oluyor yani öyle.

BALKONDA..

Balkonda soğuğa bıraktığım aklım
Yine donduramadığım hüznüm
Kendini çoktan asmış suratım
Uzağa fırlatılmış yüzüm
Benden davacı sesim anlamıyor musunuz.

GÜDÜK ŞUBAT..

Şubat ağır geçti bu sene yürekte
Cümle söz dökmüşüm baksana
Çok zorumuza gitmiş şubat
Kış bile yapmadı hâlbuki güdük şubat
Ama karlar yağmış hemde güney kıyılarıma baksana
Baş edilmez olmuş içim
Hazımsız geçmiş bariz.
Yanlız çiçekleri ıyi getirdik ha bu zamana
Marta da az kaldı birinin bile boynunu büktürmedik
Bak ıyi iş çıkardık
Bunca kışa rağmen
Iyi şeylerde yaptık hani
Iyi olanı ihmal etmedik
Bol bol susmuşuz
Pek konuşmamışız
Afferin bize.
Böyle hem girmez başımız belaya.
Aferin bize.