YARALILAR..

Burası yaralı dolu hep
Savaş alanı gibi
Ve ben
Hepinizin yarasından öpüyorum

PROTON ÇARPIŞMASI..

Bir türlü çığlığa dönüşmeyen sesim
Içimde içimle çarpışmış milyonlarca proton parçacığı
Kulunun Cern projesi kalbim
Kaçtığım kendim köşe bucak..
Siz değil
Öfkemden sizi koruma çabalarım bunlar
Beni bile korkutuyor bu hırçınlık
Bu umutsuz düşünceler
Dokunduğum kurur kalır
Çorak topraklar sesim
Verimsiz bir varlığım
Kıtlık olur onlarca yıl süren
Cana ziyan kendine susuzluk
Ot bitmez insan geçmez benim içimden
Benle hiç olunur.

HAKLI BİR GİDİŞ..

Ağzıma kadar doluyum

Nefes alacak ufak bir yer yok ciğerlerimde  

Dökülemiyorum..

Senin beni sevmeme ihtimalini

Kaldıracak derman yok içimde 

Gidiyor gibisin hissediyorum sessiz adımlarla sezdirmeden 

Gidiyor gibisin

Yorgun sürümekten bu medüzayı

Ve ben bir imdat basamayacak kadar hissiz 

Kızamıyorum bile

Aglayamiyor

Anlıyorum bu haklı kaçışı

Anlamaktan belki de ilk defa iğrenerek...

Sessizce parmak uçlarında gidiyorsun.

Kalbimi seriyorum yollarına

Diyecek tek sözüm yok

29 harfin aşkına tıkandım

Taş oldum...

ÇOCUK GİBİ..

Sokakta kadınlar dans ediyor
Ağaçlara balıklar konuyor
Kuşlar denize batıp batıp çıkıyordu
Bulutlar cok ıslak çamaşır seriyor
Her yeri ıslatıyordu
Her evin önünde fesleğenler saçlarını savura savura otutuyordu
Bir martı ilişti yanıma başladı ya türkü söylemeye
Bende eşlik ettim ona...
Çocuklar sokaklarda cıvılcıvıl uçuşuyorlar
Televizyonlar kahvede boş boş oturuyordu
Şairler geceleri şiirler okuyor
Sevgi çeşmelerden akıyor
Badem ağacı gelinlik provasında
Göz gözü görmez şekilde ansızın çiçekler yağıyordu
Insanlar hayal yaşıyor
Rüyaya kalkıyorlardı.

KİMSE GELMESİN..

Nerde olursam olayım kendi içime gizlenme isteğim önüne geçilemez hala geliyor. Saklambaç oynar gibi ama ortaya çıkmamalısından. Sesime ulaşamadığım her yerde huzursuzum. Sanki bana önemli birşey söyleyecek ve ben buna engel oluyormuşum gibi. Bu bir delilik biliyorum. Çünkü kendime çoğunlukla huzursuzluk veriyorum. Ama ben bu huzursuzluğun kafasını okşayıp sakinleştirip koynuma alıyorum. Acıdan beslenmek bu biliyorum. Yüzleşiyorum susmuş, susturulmuş her duyguyla. Kalbim mezarlık ruhum delik deşik ve daha da kötü hala geliyor. Ve ben bu yangından kaçamıyor ya da kaçmak istemiyorum..

ADIN ADIMA YARAŞIR..

Adını adımın yanına yazdım
Baktım baktım gülümsedim
Kalbimde ki öldü sandığım yüzlerce kelebek harekete geçti bir anda
Adını adımın yanına yazdım
Dünyam değişti
Gün doğdu adeta solgun benzime öyle bir his
Ben şimdi seni seviyorum demesem de olur mu.

Sana kadar!

Hergün başka bir yerim ağrıyor
Ucu ucuna ekliyorum ağrıları
Yaşamla baş edemediğim malûm
Kendimle hiç sorma
Ama günün sonun da sen yoksan ben de yokum bil istedim.
Ben bu dünyada sana kadarım.