HAYALLERDE..

El ayak çekilmeye başladıkça çekiliyordu içim karanlık dingin sulara. Enerjim bitiyor gibi kafam zehir.  Degisik duygu durumları, fragman vari geçişler yapıyordu. Dünya anlam kaybı yaşar gibi anlam kazanıyordu. Med-ceziri başlıyordu ruhun. Uzay boşluğunda dolanıyor çılgın fikirler üretiyordum. Bağıra bağıra koşup denize atlamak, tabakları kırmak, uçmak, ölü takliti yapmak, mum ışığının titremesinde ruhumu titretmek, herhangi gördüğüm taşıtın birine binmek.. kırlarda dolaşmak; heidi gibi çıplak ayak. Bahar gelmiş dağlara gitmek papatya toplamak, dilek tutup hindiba üflemek.. Sabah kendimi bir kumsalda bulmak gibi ufak tefek hayaller işte.

******

Susmanın bir yolunu bulmuş edebiyata fena sarmıştık. Yutulan onca olay yerinede çiçek ekip, alkol almıştık. Mış gibiydik yine...

SOĞUDUM İNSANDAN..

Söz yordu beni
Öz midemi bulandırdı
Kötülüklerin revaşta olduğu
zeki olmanın kıstası sayıldığı
Iğrenç kurnazlıklar tiksinti oluşturdu bende
En ufak inceliği çok görenlerin küçük hesaplarda ustalığı soğuttu beni insandan
Çok yüzlü canavarlar
çıkarcı tiranlar uzağa attı beni insan soyundan.
Yordunuz,  şaşırmalara doyurdunuz, insana umudumdan kırdınız beni.. açmam kırığımdan
Iflah olmam ben artık
Az ötede insan türü az ötede ilişmeyin bana, özüme.

OLAMAZ MI..

Karmaşık değil sade
Kırılmaz değil zarif
Güçlü değil aslında zayıf
Sinirli değil derdini anlatamamış
Trip atmıyor belki anlaşılmamış
İlgisiz değil iyi bak ona yorgun
Küs değil belki özür bekliyor
Ses vermiyor değil yalnız kalmak istiyor
Iyi değil ağlamak istiyor
Herşey kontrolüm altında diyor ortalık darmaduman
Istemiyor değil bulamamış
Beğenmemiş değil kıskanmış
Kör değil işine gelmemiş
Vazgeçtim diyor cesaret edemiyor
Olmaz mı..
Birde böyle bakalım olaya..

SABAH SURATLI..

Akşam yükünü alıp
yorgun ruhuma iniyor
Gece ağırlığınca bana çöküyordu
Ama sabah bana niye doğmuyordu
güneş bana, ben geldim kalk demesine rağmen
Niye oralı olamıyordum.
Görünürlüğümü sevmiyordum
Sabahların maskeli suratlarına mı tahammül edemiyordum
Yada d hepsi mi..

GÖNÜLLERDE KALDI..

Kuştu sapanla indirdiler
Çiçekti kökünden asıldılar
Şiirdi paramparça ettiler
Çocuktu topunu kestiler
Umuttu mavisini griye buladılar
Aşktı çöle saldılar
Türküydü o yaktılar
Kafasına vura vura aldılar ruhunu
Sığırmadılar koca dünyaya
Dünyaya da gönülde unuttular.
Kulaklarda kaldı sesi, sözü..

EY AŞK!

Kocaman güldüm sana sebepsiz ey aşk!
Kabul buyurur musun
Dalımda kuşlar gibi şakıyıp
Yanıma çimlere uzanırmısın
Nefes diye kokumu soluyup
Göğsümde uyur musun
Bir daha gelsen yine beni arar bulur musun
Bunca kahrımı tekrar taşır mısın
Gözlerinde denizin kıyısını bana hep ayırır mısın..
Bütün dengesiz ruh halimle
Ey aşk benimle bende bu yolda kaybolur musun..