NEDEN YAZMAK..

Yazmak söylemek istediklerini saklamak
Yazmak gevelemek
Yazmak anlatmak
Yazmak susmak
Yazmak vazgeçmek
Yazmak umudu kesmemeye çalışmak
Yazmak ilk başta rahatlama eylemi olarak başlayıp sonra kör kuyularda ışıksız dolanmaktır.

YORGUN SATIRLAR..

Taşıyamadığı kendi dalı olunca insanın
Tahammülsüzlük boy veriyor
Herşey batıyor..
Tükeniyor insan göl olacağı çağında
Akacakken şelale misali
Tutmuyor bağları ayaklarının
Sırtında gölgesi hüznün
Tutunarak ilerliyor dünyada
Düşmelerden muzdarip
Belirsizlik sis perdesi gözün
Yarınlar şimdiden tükenmiş
Defalarca ölünmüş geri hortlak olup gezilmiş
Bahara kanıp hasta olunmuş
Çamurlu yağmurlarda yıkanılıp
Arınamamış insan olmanın günahından
Uykuya yapışmış ver demiş borçlarını
Nafile alınamamış
Faizde işlemezmiş
Ömürdende çalınmış geçsin bitsin diye diye
Hiç birşey anlamadan gidilmiş
Acı, borç hep devredilmiş..

ORTAYA KARIŞIK GEÇİŞLER..

Anlatabiliyormuyum diye biten bir cümlede ki anlaşılmama kaygısı
Soğuk duran insana duyulan tanıma
Yakından bakınca oluşan kaçma arzusu
Düşüncelerin toy zamanlarının halletmişligi
Kendinden emin zamanlara bir hasret
Pencerenin önüne dikilip yüzümü rüzgara verme hastalığı
Içimde oluşan bulutlu kelimeye gebe hava
Soluğumu zorlayan yaşam olayı..
Ey koca anlamsızlık azad et beni.
Tükendim.

AKLIMDAN..

Herşeyin gıdımı gıdımına, saati saatine olduğu, alarmların ortasında zamansızlaştım.
Boşaldı bir anda bütün karmaşık duygularım. Bir ben kaldım kalabalığın dışında kendim ve doğayla.. sadece güzellikleri algıladığım bir zamana kavuştum. Martılara, kargalara takıldım.. biliyorum kuşlardan çok şey bekliyorum. Benide götürün diyorum. Ya deniz ona ne demeli kokusuyla çekiyor beni kendine... Aklımda tek bir soru kalıyor, benim burda ne işim var. Bağırmak istiyorum.. Ve sessizce koca bir çığlık koparıyorum. Bir ben duyuyorum. Sonra bir sesle geri herkesin zamanına düşüyorum. Buruk ve hüzünlü bir hisle devam ediyorum oyuna.

İZMARİTİMSİ..

Yerde alelacele atılmış bir izmarit gibiyim
Yarım kalmış, ardı sırada için için yanan
Kaldırımda son bulmayı bekleyen
Yapayalnız ve eksik.
Koca sokağın ortasında
Heryerde birden bire..

SAÇMA SAPAN DÖKÜLÜŞLER..

Yetmiş seksen yıl yaşanacak bir dünya için bu kadar acı saçma çok saçma
Benim burda olmamda saçma
Olmam gereken yerler beni beklerken
Günün şu saati herşey saçma
Gerçek olan tek şey bile yok
Zaten gerçek diye birşey de yok
Yazsan ne elinden bişey gelmedikten sonra
Acı dağ gibi karşında dururken bunların hepsi üfürük. Yazdıklarımın hepsini boşverin.
Bisey gelmez elimden.
Bakın toprak kokuyor. Ölüm ölüm kokuyor..

******

Farkında olduğun duyguların hesabı çok ağır ve ödenir.