İNSAN EVLADI..

Damaklarımda tam doyuma ulaşamamış kahvenin o buruk tadı
Rüzgar eser içime durmaz eserekli
Göğü söküpte atsan üstümüze
Kapatırmı bunca şeyi
Herkes çok iyi, o vakit ey insan evladı, kim bu kötü
Iyice eğilip baksan özüne
Sende kaybedersin o ağızdan çıkan bilmiş, kendinden emin sözü.

KİM BİLİR..

Ufak ufak kayıyorum aranızdan
Incitmeden sessiz sessiz..

Onmadık bir zamanın ortasında durmuşum gibi 

bütün zamanlar son bulmuş.. derin, sıyrık bir acı dolaşan damarlarımda.. belki en iyisi vazgeçmektir kim bile bilir ki..

Eksile eksile ilerliyorum anne
Çoğulcuydum, bilirsin..

BEYNİME SIÇRIYOR..

İçimden yine bir şeyler uçuyor, kopuyor sanki
Kuru bir inada evriliyorum
Keskinleşiyor tavırlar
Sert düşüyor bak yine yere adımlar
Sadece birinin bana bişey yapamıyacağımı söylemesi yetiyor alevlendiriyor külü..
Bu haleti ruhiye yükseltiyor beni
Çaldırıyor çanlarını aklın
Ben bu hissi iyi tanırım
Yaptıracaklarınıda..

MARTI..

Birgün martı olacağım hepiniz göreceksiniz!
Özgür özgür uçuşacağım semalarda ahdım olsun!

LAZIM..

Görmek için uzaktan bakmak
Anlamak için susmak
Sevmek için emek emek sabır
Kalmak için bazı vazgeçmek
Bilgi için hiçlik
Umut için yaşamak yeterdi
Biz olayı abarttık galiba..

AŞK VE ŞİİR.

Gecenin ve gözlerimin verdiği yetkiye dayanarak
Bana şiirler okudu o gece..
Ben o mavi deryada kayboldum
Aşka siir değmişti bir kere
Başka türlüsü mümkün değildi
Bin kere yine yeniden sevdim.