UMUT.

Bahar dönüp geliyorsa, doğa gebeyse umut hep var.
Hadi kalkın!

KANDİL.

Bu yarıların hesabını Tanrı alacak!
Sıranı bekle.
Yüreğe düşen o kor seni bulacak
O yangın yakıp kavuracak!
Kandil umudu.

YAŞIM YAKTI..

Gözlerimi yaşın tuzu yakıyor.
Pişmanlıklar, zamansız gidişler tuzu çörenkliyor pınarcıklara
Ansız, istemsiz son buluşlar yakıyor ciğerleri..
Ve biliyorsunuz dünya kaldığı yerden devam ediyor.. bana yüz bin eksik.
Bin doğanla..

ÖLÜM.

Pişmanlık sıkıyor yüreği, bırakmıyor..
Ertelemelerin hesabı çok ağır terk-i diyar eylemişse ruh..
Gözünü açıp bakamıyor insan ölüm acısıyla yıkarken vedaları, vefa sızlıkları
Gelemedim, son kez göremedim ağıtları..
Rehbere bakıyor gözler yağışlı.. kalp erimiş.
ben şimdi kimi arıyacağım feryadı yakıyor yürekleri.
Kendi eksikliklerini hesaplıyor insan bir yas evinde..

BİR BABA..

Bir baba kalbin direğidir
Eksikliği hele hele yokluğu
yıkar, yarım bırakır evrende ruhu
Güvendir bir kere.. tam vermese bile güvendir baba
Sevilmektir, hissettiremese bile sıcaklıktır içte, güzel bir sızıdır burunda
Dededir sonra baba tutar elinden seni bakkala götürür, gezdirir..
Çekingenliğindir bazı..
Bütünklüktür ama baba parçalarını tüm tutan varlığın..
Aşktır o en ilkinden.

CANIMDIR..

Kelimelere sığınma talep ettiğim doğrudur. Dünyanın acısından koparsın, dünyanın acısını alsın diye yüreğimi tuzlayıp suya yatırdığım.. acısını alıp akıttığım kâğıda mürekkep canımdır.

SON BAKIŞLAR..

Karanlığı bakışlarımla delmeye çalışıyor
Yolu yine içimden geçiriyorum
Söylenecek sözün olmadığı, acıyı bir bakışla, belki bir omuz olarak paylaşılır mı bu bilmem ama paylaşmaya gidiyorum
Film şeridi hayatı geçiriyorum karanlıkta, son bakışını gözüme getirmeye çalışıyorum.. artık sevdiklerime bakarken bir daha göremezmişim gibi son bakış dokunuş topluyorum. Ben büyüdüm sevdiklerim yaşlandı korkuyorum.. gidemiyorum yanlarına kısıtlı izinler sorunsalı
Doğanın kanunu diyorlar ama korkuyorum işte.