SONU BARİZ..

Dünyanın da benim de benden öncekinin de düştüğü bu kısır döngü boğuyor beni.
Bu duygudan hiçliğe, hiçlikten yine bir kalabalığa ama hep aynı noktaya düşmekten
Eski yeni şeylerden sıkıldım
Hiç bir cazibesi kalmıyor bu düşüncelerin, söylemenin ve yazmanın.
Sonu bilinen bir film bu hayat..
Şimdi kimse yeni birşey söylemiyecek mi
Aynı ahmak senaryo dışına çıkılamayacak mı
Nerde bunun heyecanı
Nerde bunun tadı.

YENIDEN DOĞUŞ..

Kaç gün olmuş iki satır gelmemiş bir araya
Kaç zaman olmuş düşmemiş gölgem geceye
Günü geceyi birbirine karıştırmış kelimelerden uzaklaşmış
Nâzım ile cancana uğurlamışken çok şeyleri
Başka bir kimliğe bürünüp dahil olmuşken yaşama
Gaz sancılı ve aç büyütürken şiirimi
Duyup zilin sesini düşürmüşüm kalemi..

SÖZ MEZARLIĞI..

Bir meczub gömülü olacak
Kaç meczub gömülü olacak
Değemeden çoğu ruhlara
Devrik cümleler
devrik bir yaşam izi
Iç darlanması pul pul döküntüsü
Güzellikleri de teğet geçmeden
Yada geçerken
Yürek güncellenmesi
Yada yarılması
Çoğu dayanılmaz bir ağrı
Akıtırken ruhunu mürekkebe
Sonra..
Her yer boşluk..
etraf çevrili devasal bir hiçlikle
Muamma dizeler muamma hislere
Cana ziyan kah cana derman
Erken vedalar ağır kanamalı suslar
Kiminin ki aciziyet kiminin ki mevcudiyet
Belki de bülbül ile şarap
Mehtabın denizin belki bozkırın
Gözün görüp canın değdiği herşeyin
Ah gecenin en çok gecenin el vermesi
Aydınlanması kalben dünyanın
Başa sarması hep başa sarması hayatın.
Eller yine bomboş
Eller hep bomboş
Çözdüğünü sanarken koca bir düğüm
Esamesiz bir kayboluş
Suya susulmuş büyük baş harfler.

SEN AŞKSIN.

Bir ıslık sesi, kuşlarını uçuran kalbin
Savuran saçlarımı aşka doğru o ılık rüzgâr
Her yerden gelen martı sesleri
Orkestra eşliğinde bulutlara taşıyan beni
Yeri değil göğü arşınlayan parmak uçlarım
Kızıl elma yanaklarım
Gözlerimden taşan gökkuşağıyla aşkla yüzleştiğim o an..
Bildim.
Peşimi bırakmayan bir melodisin artık
Ben seninim.. ben senim.
Sen aşksın!

KİMSE ÖLMEDİ..

Kulağında kalan son ses hızlı şekilde çarpan kapının sesiydi... Hissiz bir şekilde kala kaldı çarpan kapının önünde, boğazında dalından düşen bir yaprak hüznü. Bu sahneyi daha önceden hayal etmekten bile kaçınmıştı defalarca, bırakacağı acının düşüncesinden bile kaçmıştı ve o sahneyle burun buruna kalmıştı ansızın..
O sırada kıyametin kopmaması ve hala yaşıyor olmasının şaşkınlığı vardı üzerinde..
Öyle bomboş kapının önüne çöktü bi'şeyleri idrak etmek istercesine ama, nafile.
Süresini bilmediği bir süre orda oturduktan sonra yerden elleriyle destek alarak kalktı, sigara paketine doğru yürüdü bir tane yaktı, derin derin solurken buzları erimeye başladı ruhunun..sağnak yağmaya başladı yaşları.
Bu kadar büyük bir aşkın sonu bu olmamalıydı, gidiş sebebini beğenmedim dedi.. üçüncü sigarasını yakıp yaşlarını elinin tersiyle silerken.

Bİ ŞEHİR..

Bu şehirde ki insanların yüzünde olmak istediği yerde olamama huzursuzluğu vardı..
Gereksiz bir telaş hep bi geç kalmış adımlar
Gri umutlar ayak altı
Gözler kapalı dünyaya
Hedefe doğru aksi aksi ölü canlar.

KALABALIK YALNIZLIK..

Sustukça kelimeler kalabalıklaşıyor
Yalnızlık dipsiz çoğalıyor
His buz kesiyor sonra bedenden ter boşalıyor
Gürültülü bir sessizlik teslim etmiyor seni
Tükenmiş çöküyorsun uykunun kenarına..
Ve bir gece daha buluşuyor güne.