VARMAK KENDİNE..

Binip arabaya, radyoyuda açıp
bilinmez mavilerden, yeşillerden geçe geçe
Güneşi doldurup, yıldızları süsleyip
Ayı da toprağa düşürüp 
Istikameti bilmeden
Zihnimi parçalaya parçalaya
Duruluncaya değin yol almak
Arınmak; kırgınlık, derinlik, mısralar ve insan kirinden, bilhassada  kibrinden
Varmak belkide sade, dipdiri kendine..

UYUMAK..

Bir uykuya sarılmak tok ve pak bir bebek huzurunda
Bırakırcasına serin sulara ağrını
Kusursuzca uyumak..
Kendini çoğaltmaktan kurtulup
Kesiksiz bir huzura demir atmak
Koyulmak bir uykuya anne eliyle
Uyumak uyumak.

GÖĞE DOĞRU..

Kendi yükseğinden düşüp
Gerçeğine çakılmak
Umarsız yitirmek geleceği
Anı yaşayalım derken
Geriye takılı kalan gözlerle yeniliklere salınmak
Sessiz sessiz doldurmak yüreği
Penceresinden taşırmak
Martıların peşilerine takılmak
Gitmeyen bir geminin güvertesinde gidebilmeyi düşlemek
Kısıtlı çerçevelerde sonsuzluk solumak
Nefessiz nikotin yüklü
Ağır ağır için için yaşamaksa yaşamak..
Yeni şeyler yazmayı hayal edip
Hergün aynı mevzuları dökülmek.

KABUĞUMDAN..

O kadar yaraladı ki insan beni artık dışarı çıkmak istemiyorum.
Kabuğuma sokulup kalmak istiyorum öyle..
Bisey istemiyor ve beklemiyorum
Velhasıl kelam inanmıyorum insanlığa, yarına, bugüne
En çokta kendime sanırım.

BÜYÜMEK..

Dinlediğimiz sanatçılar eksildi
Izledigimiz oyuncular kayboldu tek tek ekrandan
Dedimin ajansı açta izleyelim kızım dediği haber spikerleri eksildi
Insanların birbirine saygısı, sevgisi eksildi..
Inanclar eksildi
Yaşlılarımız eksildi
Ve biz büyümüş olduk galiba..

Eksildik..

Cümleler kısalmaya başlamıştı..
Korkmalımıyım.

******

Monoton hayat aklın uçurumudur.