OLMADIK AN..

Olmadığım yerlerde olmayı düşledim
Sizin kurduğunuz duvarlar bana engel olmadı hiç.
Denizse deniz martıysa martı
Bazı bir kedi kimi bir çocuk
Kimiyse anne bütün çocukların
Takılıp gittim bir uçurtmanın kuyruğuna
Kavramadı beni ördüğünüz duvarlar hiç bir vakit.

Han.

Dünyayı incitmeden incine incine geçenler var bu dünyadan
Ağzını açsa hani ayışığı fışkıran
Ama açmayan
Yazıp çizip gidenler..

DÖKMEDİM..

Bu siir birinin intihar etmeden önceki son sözleri gibi dedi çocuk
Kaç gece öldüm ben dedim
Içimden.. Bu sefer dökmeden....
Bir çocuğun umutla dolu dünyasına gölge etmek istemedim.

******

Bu atar gider hep gençlik işiymiş.. şimdi ölçer biçer olduk.

VAH DEMEM..

Daha yeni bir kaybetmenin sıratından geçtim de geldim
Şu koca dağlar var ya devrilse de üzerime vah demem artık
Önüm arkam hançerli
Dünüm günüm karanlık
Göçükten çıkmış yaralı bereli içim, yerde yatan kalbim
Yaşımı silkelerim dünyayada
Vah demem artık
Iki sözün, iki gözün önüne düşüpte ağlamam artık.

UĞULTULU..

Kuşun yem olması kediye
Gecenin bölünmesi bin pare
Martının hiç bir yere gidemeyişi,
Şöyle doyasıya sarılamaması o denizine
Takıntılı alıntılı bu tavırlar, net
Ezilmiş gülüşler tarumar
Artık boğuk boğuk sesler
Sonrası kısık ateşte işte
Eski yeni eski yeni gruplaşmalar
Ötekileştirmeler oltayada hemen bi gelmeler
Sevgisiz öfkeli gözler ve sözler
Unutturmaz mı hiç bir zaman
Değişmez mi..
Geçilmezmi içten şöyle elini kolunu sallaya sallaya
Durmazmı şu eksik akıl
Rahat vermez mi dipsiz kuyuda bile
Kavuşurmu kalp akla
Hayat huzura
Insan sevgiye
Söz noktaya..

Usturuplu..

Yaş ilerledikçe hayaller bile usturuplu oluyor..
Hepsinin ayağı yere basmaya çalışıyor
Yere basan hayal mi olur be
Oluyormuş işte.