Zamanla..

Bulduğumu sandığım o şeyle ve o şey her neyse kızılcık kabuğunu oyar gibi usta inceliğinde içimi kazımaya başlarken bende oydum oydum kırdım.. bazen elimde parçalandı.. yenisini bulup tekrar oydum; oyarken şarkılar türküler çağırdım.
Büyüdüm gayri pekte ağlamaz oldum.
Ama içimi kendini fazlaca açıklamak zorunda hissettirilen anti parantezli tüm insanların hüznü kapladı.. bu önüne geçilmez bir duygu artık bu bir hırka.
Ya o altını çize çize dediğimiz cümleler ya oysak bizde aynıysak korkusu..
Savaş çığırtkanları, kan arzuları her yerde onların sesleri her yer onların mekanları..
Kodlamadan kaynaklı farkında olmadan kaçınmalar dikkatli bakanın sezeninden.
Her yerde mermi sesleri her yerde kafamın içini delip delip geçen,  parçalamaz.
Hiç bişey olmaz aslındaçok şey alır ve zamanla döner..

Sevgili blog bugün dört beş tane cino yedim nefessiz
Pişman değilim
Yahya hoca namı değer hoca bakkal geldi aklıma
Çocukluğumun burnu sızladı..

OLMADIK AN..

Olmadığım yerlerde olmayı düşledim
Sizin kurduğunuz duvarlar bana engel olmadı hiç.
Denizse deniz martıysa martı
Bazı bir kedi kimi bir çocuk
Kimiyse anne bütün çocukların
Takılıp gittim bir uçurtmanın kuyruğuna
Kavramadı beni ördüğünüz duvarlar hiç bir vakit.

Han.

Dünyayı incitmeden incine incine geçenler var bu dünyadan
Ağzını açsa hani ayışığı fışkıran
Ama açmayan
Yazıp çizip gidenler..

DÖKMEDİM..

Bu siir birinin intihar etmeden önceki son sözleri gibi dedi çocuk
Kaç gece öldüm ben dedim
Içimden.. Bu sefer dökmeden....
Bir çocuğun umutla dolu dünyasına gölge etmek istemedim.

******

Bu atar gider hep gençlik işiymiş.. şimdi ölçer biçer olduk.

VAH DEMEM..

Daha yeni bir kaybetmenin sıratından geçtim de geldim
Şu koca dağlar var ya devrilse de üzerime vah demem artık
Önüm arkam hançerli
Dünüm günüm karanlık
Göçükten çıkmış yaralı bereli içim, yerde yatan kalbim
Yaşımı silkelerim dünyayada
Vah demem artık
Iki sözün, iki gözün önüne düşüpte ağlamam artık.