ANLA(YAMA)MA

En çokta sıcağına aldığını anlayamamak hırpalar canı..
İnsan niye kendi sanır ki insanları.. herkes kendini bulamadığı için insanda, soğur sıcağından daşlarından. Bazen denklemini basit sandığımız varlıkların karmaşasında bir hiç buluruz kendimizi.. İnsan aslında hep en çok kendine kızar kendine yapar bunu bilir bilmez kendini törpüler şekilden şekile sokar.
Ve bir bakar ki bir hiç kalmış kendinden.

Daha derine..

Hep daha derin birşeyler buluyorum içimde her bulduğumda da kendimi anladığımı düşünüp daha bir batıyorum icimdeki baltık denizine..
Ele gelen herşey biraz daha terletiyor beni ve kendimden yorgun düşüyorum kağıda bir kez daha.

Soğudum..

Poz kestiğimi düşündüğüm zaman hayata kendimden buz gibi soğuyorum..
Sanırım ben en çokta kendime soğuyorum..

######

Klişe düşüyor cümleler
Hali kalmamış kimsenin kimseye

YAVAŞ YAVAŞ..

Hiç birseye acelem yok artık
Bir zamanlarımın tezliğinden
Usul usul ilerlerim bir çiçeğin yanından ıtır ıtır
Denize bir ayrı insana bir ayrı sokulurum huyunu suyunu bir göreyim diye
Acı toplarım şiirlerin nefesinden
Belki bizi biri başka anlatır mı diye..
Adım adım arşınlarım sokakları ve evleri
Zamanın azlığından ben yavaşlarım
Acelem yok ölüme
Daha değmedik çok şey var canıma..

SESSIZ VEDA..

Koyulamamış bir veda busesi
Sessizce öpülmüş koklanmış nefes
Sadece azıcık sevilmeye razı
Kalbi aklı çoktan evvel
Bu kadarcık birşeylerde kafi
Ve o bir kez okşanamamış saçlar
Her bir tanesi yıldız tozu..
Yanarak...
koca şehri avuçlayıp elleriyle yapılan en buruk veda
Ölüme yaşama karışarak..

Eşitlik..

Eşit olmak değil üstün olmak isteğimizden eşitlik gelmez bu dünyaya.