YAZIN..

Bu yazma olayı boş işti
Kalpte taşınan sözcükler hiç bir Şeye yaramazdı
Uyduruktu bunlar çoğuna göre de gereksiz.
Bana göreysede nefes gibi birşeydi.

Oturmamış şeyler..

Anlam kargaşası sözcüklerde geziniyordu yine
Herşey gibi bununda zamanı vardı
Bulduğunda toprağını yeşerecekti elbet yada ölecek.

Eminlik..

Beylik kelimeler beylik işler zamanı geçmiş yaprak dökümü başlamıştı yaşamın.

ANLA(YAMA)MA

En çokta sıcağına aldığını anlayamamak hırpalar canı..
İnsan niye kendi sanır ki insanları.. herkes kendini bulamadığı için insanda, soğur sıcağından daşlarından. Bazen denklemini basit sandığımız varlıkların karmaşasında bir hiç buluruz kendimizi.. İnsan aslında hep en çok kendine kızar kendine yapar bunu bilir bilmez kendini törpüler şekilden şekile sokar.
Ve bir bakar ki bir hiç kalmış kendinden.

Daha derine..

Hep daha derin birşeyler buluyorum içimde her bulduğumda da kendimi anladığımı düşünüp daha bir batıyorum icimdeki baltık denizine..
Ele gelen herşey biraz daha terletiyor beni ve kendimden yorgun düşüyorum kağıda bir kez daha.

Soğudum..

Poz kestiğimi düşündüğüm zaman hayata kendimden buz gibi soğuyorum..
Sanırım ben en çokta kendime soğuyorum..

######

Klişe düşüyor cümleler
Hali kalmamış kimsenin kimseye