BOŞVER..

Beynimde dünyayı susturmaya çalışıyorum
Uzak duruyorum dünyalıklardan
Uğultulu tepeler kafamda
Üzerine toprak atılmış askıda mevzular
Yüzleşme yüzsüzleşme birbirine kaymış
Ince çizgiler koca koca geçilmiş
Icinin gölgesine mülteci kaçışlar
Tam olarakta donmuş
Temyize belki kırıklar.
Yanlışta kaynamış üstelik sızlıyor.
Kimseye de bişey söyleme
Mod boşver.

Ben pembe bir suya girdim
Su çağırdı götürdü beni
Ben pembe bir denize girdim
Aynı hayaller gibi.
Gün pembe denizde soldu
Aynı uyanmak gibi..

KADIN..

Sese düşmüş ağlamak
Kıyılarına yaş dolmuş bakışlar
Iç çekmeli soluklar
Bedeninden vurulmuş yargılanmış kadınlar
Mertliği yüreğinde şevkati kollarında kadınlar
Mecburlarda kimi direnişte
Saksı başında mutfakta
Sokakta tıkır tıkır
Harıl harıl kadınlar.

TEK!

Her yere hızlı hızlı ışınlarak gelişi
Bir şeye ihtiyacın var mı kızım deyişi
Biz mutlu bir aileyiz dimi diye çocukca soruşu
Soyumuzu sopumuzu bir güzel karıştırışı
Ben bildim bileli gür bıyıkları
Gönlünün engin zenginliği
Coşkun su gibi her hali
Herşeye paniği
Aşırı gazete peçete su ihtiyacı
Mangal başı atletli hali.. sanki üniforması
Içime akan mazot yağ kokusu
Emek emek parası
Kara nasırlı elleri
Allahta Tek sen de Tek'sin babacığım.

OĞLUM.

Içimde küçük bir kız çocuğu çekilmiş bir köşeye ayaklarını karnına çekmiş hüngür hüngür ağlıyor.. o kadar çaresiz ve korkmuş ki omuzuna dokunmak istiyorum tereddüt ediyorum.. kendime her şeyi bu kadar kafaya takma sözüyle geliyorum.. küçük bir oğlan çocuğu icimdeki küçük kıza dokunmuş gibi hissediyorum ve gülümsüyorum... hayır takmıyorum iyiyim diyorum.
Her seferinde mahcup düşüyorum bu sese bilmem kaçıncı kez.
Onun bana annelik yapıyormuş duygusuyla bu küçük delikanlıya karşı yine eziliyorum.
Bu böyle olmamalı olmamalıydı..
Roller karışmamalıydı
Karıştı çoğu ama.

Hangi renk..

Senin ne olduğun belli değil
Hangi ucu tuttuğun
Neyi savunduğun nerde durduğun
Icinden ne zaman bir öfke seli akıpda herkesi önüne katacağı
Suçlamaların bölmelerin
Inmelerin çıkmaların
Inancın inadın senin
Senin ucun kaçmış
Ayarın gitmiş aklın topyekun çekilmiş..

Sessizlik korkusu..

Sessizlik kafamda bir uğultuyu dönüşüyor
Korku sarıyor beni koynuna hemencik o anda
yapayalnızmışım gibi
Belki o yüzden sürekli müzik dinleme ihtiyacı doğuyor bana
Bu beni neden bu kadar korkutuyor ben de bilemiyorum
Zaten neyi biliyorum onu da bilemiyor
Kolay atıyorum herşeyi ve herkesi
Nobody nothing..