Kirli ıslak kedi..

Şapkamdan da nefret ediyorum 

Yerde ıslak korkmuş bir kedi gibi şimdilerde eserekli ruhum

Rujlu sigara izleri ile dolu kaldırımlar pavyon güllerinden dökülmüş

Ve evet, paltomdan da nefret ediyorum 

Dalar gider kim bilir

Şimdi çocukçasına sesler

 Bilin bütün kimseler 

İğreniyorum sizden

Kabullenişlerinizden, yılışık sevgilerinizden

İğrenerek seviyorum saçlarınızı

Bileklerime kolonya misali

Tutuyorum elinden kitapların 

Bir onu seviyorum 

Bir de sessiz akşamları 

Ve nefret ediyorum kol saatimden

Mutlu yalanlar gibi sarıyor dört bir yanımı

Boğuluyorum.. boğuluyorum.

Yalancı gösterişli sevgiler misali 

Hep biraz eksik kalırım ben

Kinlenmeden diyorum affedin:

Bilin nefret ediyorum her birinizden ayrı ayrı.

Karanlık Uçurtma

Karanlık sokaklara inat

Uçurtmalar sürdük zifiri karanlıklara

Özlemi daha fazla sevdik belki kişinin kendisinden

Umudu hep sol cebimize iliştirdik

İncitmediysek de karıncayı

Hani pek de sevmedik bu hayatı 

Hür şiirleri omzumuza apoletler yaptık 

Kendini gerçekleştiren felaketler yarattık 

Bu yüzden kalmadı bizden yarınlara bir sanı

Dövüştük fikirden şövalyeler gibi onurlu

Hep biraz yalnızdık hep biraz sıkıntılı 

Hep biraz umuda hasret hep biraz meşrep

Üşümek bile üşüyor

Ben çok uzundur üşüyorum 

Bir ben değilim ama 

İnsanlar üşüyor, ayrılıklar üşüyor

El örgüsü kaşkol üşüyor 

Dört duvarı soğuk karakollar üşüyor

Annem ağlıyor, gözleri karakışta

Yankılanan ayrıksı ayrıntılar 

Camlar üşüyor, terzinin iplikleri kadar değil ama

Paltom üşüyor

Rutubetine hissizliğim 

Duygusuz bakışlar üşüyor 

Duvarlar üşüyor saatlerce bakıp boş sorular sorduğum

Gülüşler üşüyor,öpüşler üşüyor 

Ötüşen kuşlar üşüyor 

Hayat bilgisi derslerindeki mandalina

Tezat sıcaklığı minik ellerin

Çocukluğum üşüyor 

Ailem yok,olsa olsa Antartik

Yıllardır anarşik ve çıkıntı sorgular gibi 

Zifiri kışta güneş üşüyor

Arzuhal

Kusursuz intiharlar yaratmak istiyorum hanfendi

Manasız anlamlar kurgulamak belki 

Anladığım kadarıyla anlaşılmak istiyorum

Bu zor kaygan zeminde arşınlamak istiyorum

Açmak değil kırmak pencereleri

İnsana rağmen, yaşama karşın umutla yaşamak 

Taşımak istiyorum ahengini doğanın 

Lakin içimde bir acı sonat ılgıt ılgıt iner ..

Dolar ruhumun en zayıf ücralarına

Artık kulaklarımı kanatırcasina kapatmak

Ve inanmak istemiyorum, inanılır yalanlara

Unutmak değil hatırlamamak en yeğ

Katlanılır duygular istiyorum ferah bir bahar sabahı gibi yüzümü okşayan 

Yorgun ufka elemli bakışlar gibi inzivalar bırakmak istiyorum 

Çok şey mi istiyorum ey Tanrılar 

Çok mu şey?

######

Ve hikayenin sonunda iğrendiğim insanlara dönüştüm.

Antidepresan şeysi

Yalnızlık bana has bir senfoni gibi

Nereye gitsem yükseltiyor tonunu

Bense aidiyetten yoksun

Kaybediyorum yolumu

Gözyaşlarım değiştirmiyor hiçbir şeyi 

Acılar içinde kıvranıp duruyorum

Beni kimse anlamaz biliyorum 

İnsanın sorunu içinde olunca kaçamaz görüyorum 

Sürekli yorgun bir şekilde sürekli bitkin

Bitap düşmüş bir ruh içinde beden 

Uykular sarmaz yarasın,saramaz

Yüreği dağlanırken yalnız başına 

Kimse onu anlamaz,anlayamaz

Nereye gitse fazlalık gibi hisseder insan

Der ki herkes herkese liman

Ben yalnız başıma bir boğuk derya 

Ne olursa olsun elin umru olamaz 

Sessizce içine çöküyor insan bu yüzden 

Belki de sebep arıyor sadece 

İnsan bilinçli hataları seviyor belli ki

Kahvaltısı, yalnız ve karanlık sofrada

Biraz antidepresan ve kahve misali 

Yumuşatsa keşke boğazındaki acı düğümü 

Boğazındaki düğümler ilmek ilmek boğuyor insanı

İnsan en çok aradığını kaybediyor

Hayat en çok özlediğini uzak tutuyor

Ve ruhunu eskitiyor , yaşlı pazar tezgahları gibi

Kaçmak istiyor omzunda hatıraların yükü 

Kaçsa da kurtulamıyor kaçsa da

########

Yaşamakta çok zorlanıyorum.