Konuya hakim değilim üstelik bütün bir kitapdan da sorumluymuşum gibi bir yaşam..

CANLILAR..

Kalbinden aşağı sarkıtır insan kendini
Çeşitli çeşnili sancılar
Koca koca insanlar
Koca insanlar küçücük ve aynılar
Salağa yatmışmıdır yancılar
Sirkeli pürüpak kaygılar
Artık acıtmıyor ki bu duygular..
Yol almamış almayan
Hep yitik muamma, mutsuz gölgeler
Sıkı yapışmış ekmeğine abiler, ablalar..
Gökten belli medet umulmuş mevzular
Hayatın devre kaybı bu canlılar..

RUTİN..

Ve yine aynı sözler günün içinde tekerrür ediyor
Takma sözü nokta olarak kullanılıyor..
Aynı şeyleri yapıyor aynı yüzler
Aynı ilerliyor saatler
Ucu ucuna hayatlar
Akşam vakti bir koltukta soluyor suratlar
Kesik kesik kriz var mı yok mu tereddütlü ajanslar
Yatakta sonu bulunmaya çalışılmış hep bir ertesi hayatlar..

Bu başka bu kalabalık
Yo yo yalnızlık
Gidilmemiş yerler özlemi
Katı kelime birikimi
Düşmece kalkmaca
Pencere kenarı beklemece
Havaya umut savurmaca
Iyi geceler yalan dünya..

KIPIRTISIZ YOL ALIŞ..

Yeni şeyler öğrenme sabırsızlığı istiyorum biraz
Alan istiyorum kendime bu tıkılmışlık hissiyatından uzaklaştıracak..
Heyecanla şaşırmak istiyorum mesela..
Ama bulamıyorum.

TEPE TASI ATMA..

Delinin ipiyle kuyuya inmiş
Gaz yemiş bir de
Fazla potasyum şişmişim
Organ düzensizliğine girmiş
Tepe tası atmışım
Lafın belini kaydırmış
Yüreğime su serpip durmuşum..
Olayları fazla içselleştirmiş sanki
Mevzuya derin inmişim.