Tezliği gitmiş canın
Kovalarken bekler gözler olmuş insan
Sabrı kalmaz kendine
Kelimeler gelmez yerine
Hayat pencereden süzülen ışık gibi doğar ve geçer önünden
Timsalsiz olacağını bu tekliği kim serpti içimize
Rutinlerden rutin beğendiğimiz dünyada
Pek bi küçülü verir yaşam
Büyülü akıp gidermişcesine bi yerde
Damlardan sızar umut geceleri tavana
Sabahları halbuki hep aynı..
