Daha berrak bir şiir

Hayatın karşısına zayıf ve çaresiz çıkmaktanda çekinmedim

Hislerimden kaçmadım, maskelemedim 

Bildim. herşey insan için yokuşta, inişte 

Bilhassa kayboluşta.. varmak için kendine.

Hayat altın tabakta sunmadı.. sunmalımıydı o da tartışılır..

Kendimde buldum ve kalbinden hayata tutunduklarımda

Kimseden beklemedim kendimden bekledim.

Beşer şaşar dedim kin düşmedi gönlüme

Duyguların kıymetini anladım geçen zamanda 

Nefretim bile hak edene, 

değil ki sevgim

Kalbim yol ortası yorgun herşey kararınca artık ihtiyatlı.

Derim ya hayat bir nefes.. yol yer yer güneşli bazı puslu 

Son soluğa kadar devam aşkla umutla.

Beyin yanması..

Pembe düşler, güzel gülüşler

Zamanla derine derine çöküşler

İnanmamak..inanamamak en inanılısı çağlarda hem..

Baştan kokmuş balıklar

Düz de gitmeyen gitmeye direnen varışlar.

Kuş gibi avuçlarımda titreyen kalpten ritmi bozuk atışlar

Siyasi çıkarcı beyanlar balkonlu konuşmalar

Ah ahlara mı geldin sen hayatlar

Ve artık en acısı güvenememek hiç bir varoluşa tende can buluşa..

Kören gözler..

Hepimiz gün içinde onlarca insanla görüşüyor ve konuşuyoruz

Ama kimse kimsenin nasıl olduğunu, neyi olduğunu gerçekten kim olduğunu bilmiyor..

Hatta yıllarca seni tanıdığını sananlar.. dimi 

Peşin peşin hüküm bile keserler sizle ilgili ironik.

Sadece gerçekten baktığımız şeyi ta ruhuna kadar görürüz

Çok değil ama arada bir olsa bile gökyüzünü içinize çeker, yıldızlara dokunacakmış gibi çocuk mahsumiyetinde birbirinize gerçekten bakın tamam mı.