ÇOCUK KANDIRAN...

Yalancı bir güneş, çeldirici
Baharı anımsatan, akıl bulandıran
Çocuk kalan yerlerini kandıran
Kış ortasında yazlık forma
Sokağa topa koşturan
Badem çiçeklerini aldatan zamansız açmaların katili
Umutumsu ama değil
Şair yüreği hoplatan
Adı üstünde yalancı güneş..
Yalancı bahar çocuk kandıran
Kış bahara kaçmış. .
Hepsi bu.

KAYBETTİK

Önce sabah uykularını

Sonra gece uykularını

İçimizde ki küçüğü

Sesimizde ki neşeyi

En sonda sesimizi kaybettik

Herşey bulaşmışlığı bitkin

bir Türkçe kulağımıza değen..

Kaybettik ve geride çekilmiyoruz...

Daha çok ne halimiz varsa görürüz
Bitmeyen tüketim ihtiyacıyla

Ne dersin üstad?

SANCILI KAFA..

İçimde yarım kalmış değil, hiç yapılmamış konuşmaların huzursuzluğu
Gün ortasında aniden değil uyanır uyanmaz çöken bir yorgunluk..
Günün ilk kahvesini içememişim sıkıntısı
Ikiye yarılacak gibi duran, doğum sancılı bir kafa gövdemin üstünde
Çıkartıp köşeye bırakamadığım düşünceler
Dökülür parmaklarımdan sızım sızım
Tükenmez, yetmez hep mi bir mahsun
Sabah uyanmak istemez
Gece yat bilmez.. anne lafını dinlemez çocuk bedenim..
Bir yoğunluk ruhumda beni de duy beni de dinle diye diye beni bitiren..
Iki kelama izin vermez..
Silinmemiş maskemin ağırlığı yüzümde
Dislerimin arasına sıkısmış sözlerim uykuya düşüyor.. uykular çağırıyor..

GECENİN DEMİ..

Metroda unutulmuş bir valiz
Tamamlanmamış bir şiir
Uyku tutmamış bir gece
Yanlış nota, yanlış insan
Dağılmış sözcükler her yere
Yuvarlanmış harfler kafasını kırmış bi kalp
Yo! belki de yayvan kelimeler
Sonu olmayan bir roman
Ölü kelebekler
Sususuz çiçekler
Renk renk ruhumun içinde
Ne gezerler her hecenin her gecenin deminde..

TÜRKÜ DEĞDİ CANA..

Yüreğime bir türkü ağırlığı çöker

Bağlamanın telleri vurur göğnüme göğnüme..

Türkü türkü yandımda o yare de ben

Ne söndüm ne de döndüm küle ben

Boğazımda bir yumruk nefesim keser

Doldumda gökler gibi de yağamadım ben

Türkü türkü sızıladı göğnümde bir bakışında düştümde nara ben

Türkü değdi canada

Kimseciklere hiç birşey  diyemedim ben..

VEDA PORTRESİ.

Bu sesini daha önce hiç duymamıştım
Ellerine bakıyor sürekli
Gözlerinide kaçırıyor
Aramızda ki şu mesafeyi
Beş yaşında çocuk bile sezer
Gözlerinden gitmek geçiyor
Görüyorum.
....
Gidecek misin?

DIŞARI ÇIKARMAYIN..

Kendimi dışarıya çıkarmaya ikna etmek çok zor oldu..
Yoruyor çünkü beni insanlar, sesler, ışıklar..
İşde zaten fazlasıyla maruz kalıyorum buna
Zor duyuyorum kalabalıkta dünyanın, onların sesini
Karmaşanın içinde seçmekte zorlanıyorum.
Ben geceleri kalkıp dinliyorum insanların çığlıklarını..
Geceleri türküler söylüyorum.
Doyuruyorum karnı aç bebekleri
Üstlerini örtüyorum yüreği üşüyenlerin
Söndürüyorum ışıkları
Topluyorum içimi
Çekiyorum perdelerini evrenin..
Sonra çekiliyorum yatağıma..
Çıkarmayın beni insan içine.
Böyle iyi..