KENDİM KENDİME..

Önce dayandım baya
Sonra bıraktım ipini
Şimdi hem savruluyor hemde savuruyorum
Birşey de beklemiyor
Olmak, onmak talep etmiyor
Herhengi bir iddia barındırmıyorum
Sayın evren  sakın zahmet etme
Ben kendim geldim kendim giderim.

GÖZDESİ DÜNYANIN!

Bir ses kulağımda çınlayan
Su sesi gibi çağıl çağıl
Yaşamı anımsatan
Büyütülmesi gereken çiçekler
Okunması gereken kitaplar
Izlenmesi gereken filmler
Gidilmesi gereken yerlerin telaşı içinde
Bir ses kulağımda kalp atışı gibi
Yaşam dolu
Güçlü, inatçı bir çiğdem
Yürekte filizlenen
Herşeyi içinde barındıran inlemeleri sessiz
Meydan okuyuşu mahalle ayağa kaldıracak cinsden
Gözdesi o bu dünyanın eteğinde bahar taşıyan
Şair yüreği hoplatan
Su gibi, dağ gibi
Yüreğimde yatan...

SÖZ VURMUŞ KIYIYA...

Denize karşı söylenmiş ne çok söz var
Tamda karşısında bitirilmiş, başlanmış..umulmuş.
verilmiş  şeyler
Dikilmiş gözler, dökülmüş tonlarca yaş
Denizden ruha karışmış iyot
Açmış çakralarını
Yüzdürülmüş binlerce fikir
Aydınlatılmış gece
Mırıldanılmış akdeniz melodileri
Öpülmüş o titrek kiraz dudaklar
Söz alınmış, sonra da denize
dalgalara karışmış
Yakomozlar o gece tek taraflı fes edilmiş
Birinin kalbinde son bulmuş
Ötekisi çoktan gitmiş.
Deniz ne çok söz tutmuş dimi
Baksana
Söz vurmuş kıyıya..

BEKLİYORUM..

Hiç birşey yapmıyor ama birşeyler olmasını bekliyorum
Yaptığım zamanlarda da bir faydasını görmedim hani..
Ama şu bekleme olayı bende bağışıklılık yaptı sanırım
Beklemekten alamıyorum bir türlü kendimi
Bekliyorum işte..olacak gibi, gelecek gibi, bitecek gibi
Ne beklediğimi, olacağını bilmeden
Uzun bir bekleyişe bıraktım kendimi
Kalbimide nadasa..
Bekliyorum bir gün gelecek, olacak der gibi bekliyorum
Koca bir boşluğu dolduracak o güzel günleri..

NEFES DARLAMASI..

Akşam üstü solgunluğu benzim
Gecelerce çalınmış uykum
Sabahların biletini çoktan kestim
Koskoca evrende yersiz
Kendimle yol almaya çalışma çabalarım hep sonuçsuz..
Tekrar tekrar eden hayat
Susulmuş bunca söz
Can kırığı..
Kafesine sığamayan yürek baskısı darlayan
Nefesimi kesen sızısı
Yıldızlarda çok uzakta
İçimde ki boşluktan atlamış çakılı kalmışım hareketsiz yatıyorum kendimde...

ÇOK YORULDUM..

Ne kadar boşa kürek çektim saymadım
Umut taşımaktan onu yolda, içimde kaybetmekten
Karşıya taşıyamamaktan
Her şeyin bende yok olmasından
Arkasından bakmaktan
Seraplardan, susuzluktan
Bu umut ameleleğinden
Içimde büyüyen çığdan
Kaçamamaktan, bu hissin altında kalmaktan..
Bi duyguya binlerce harf döküp
Hep bir yetersiz kalışımdan
Umutsuzluktan GECELERCE ölmekten
Yuregiminin dinmez yangınlarından.
Yoruldum.

ÇOCUKLUĞUN ARKA BAHÇESİ..

Aradığını bulmanın sevinci

Bülbül gibi şakıyan gerçekleşmeler 

Etrafta küçük, küçücük mutlu güneşler 

Dokunulmuş mavi

Yeşilin binbir tonu

Sıcak ana ocağı 

Okşanmış yorgunluklar

Unutulmuş..

Nasırlı yaşlanmış eller

Şerham şerham yıllar yüklü, emek saklı her çizgisinde.

Sıcak ekmek mi o.. 

Hey! babam gelmiş anne.

Yeni doğmuş bebek kokusu sarmış etrafımı

Güneş kamaştırmış gözlerimi bakamamışım.

Çocukluğum tutmuş elimden şimdi 

Ben gidiyorum...