Hepsi bu değil

Hepsi bu.. diye bitirirken cümleleri hepsinin bu olmadığını biliyordum. Kestirip atıyordum cümleleri.
Daha fazlasını anlatacak güç bulmuyordum kendimde.
Artık kendime kısalan ömrüm gibi kisa sözlüklerden yeni bir dil oluşturuyordum.. kısa ve baştan atıcı. Neyse.
Hepsi bu.

BİR KADIN..

Yıllar oturmuş yüzüne
Çizgi çizgi yerleşmiş zaman
Daha ferini tam almamış gözünün, kapaklarını aşağı çekmişti zaman..
Eskisi kadar iddali değil ama hala umut dolu bakıyordu ara ara
Tecrübeli elleri ise yaşanmış, yorgun ve nerde duracağını kestiremez şekilde bir çenesinde bir masada tedirgin takılıyordu gözüme..
Kendini ne beklediğini bilmenin
Huzursuzluğu vardı ama umut da vardı görmüştüm gözünde
Alamamıştı o da dünyadan umduğunu
Belliydi her halinden..
Alacaktı galiba yada alsındı artık
Bunu dilemiştim karşısında
Sessiz sessiz.

KOVMUŞTUM..

Boşluğu yoklamış yoklamış kovmuştum acıyı mutluyu beynimden
Uçurmuştum yada yakmıştım kafayı. Böyle iyi böyle iyi.

Sarılaydı iyiydi ama..

Sarılsa geçerdi..dimi
Alırdı ağrısını
Kendini oksijen sayabilirsin sen bayım
Çünkü şuan nefes alamıyorum

ANLASA..

Çarpanlara ayırsan aşkında tamamlanır
Sevsen hele şuraya oturur
Kalkmaz dibinden, dizinden..
Bulamadığı zaman sende aradığını
Hayata batırır düşü
Fazla şey beklemez bir çiçek yetiştirme sanatı olayı
Bakar güneşe bakar gibi ağzına
Ellerini arar saçlarında
Kokunu soluğunda
Sen bir bak ta kalbine kadar
Gitmez bir an solunda tamamlanır.

GÜL HANIM..

Kurcaladığım toprak bana balık ağzını geri verdi
Esen rüzgar düşürdü tohumu da toprağa sinek fesleğen geri geldi
Gül hanım sizde gösterseniz artık şu gül cemalinizi
Hasretle bekliyoruz
Bize gülumsemenizi.

KIŞDA BAHAR..

Koca kış baharı taşıdım 
Kavuşturdum onu gerçek bahara
Bak bu bir başarı
belkide aldatmaca bilemiyorum
Ama kışı bahara beledim
Yaptım bunu
Başardım.
Inandi buna fesleğen, sardunya bir de ben.