SUSTUM..

Konuşmaların ardına, kelimelerin peşine düştüm düşeli, kırık bir kalp taşıdığım sinemde
Bıçak olur döner kanırtır beni sözler..
Sayfaların açtığı insanda tutturamadığım şu derin sızan yarayı,
sayfalara sarıp sarmalayıp çekilmek istiyorum dünyanızdan.
Bir gün batımında dinlendirmek bütün bu ağrıları..
Umuyorum.. umuyorum.

OLMUŞ..

Bu kadarda olmazlarla yoğurduğumuz bir günün daha sonuna geldik..
Ama oluyor dimi oluyor.
Art niyetinize çiçek ekeyim sizin.

GÜNDEN KALAN.

Alışmam gerekenlere alışamamam
Hergün aynı akıl tutulması
Sıcak şaşkınlık dumanı üstünde
İlkbaharı taşıyıp içimde gün sonuna doğru sonbahara dönüşümüm
Aptallık farklı sonuç beklentileri
Kesememek biletini umudun
Sonucu başından belli diyologlar
Gelişi bariz yalanlar
Ağızda şık duran
Icraatta atıl sloganlar
Yürekte demlenip klavyede yol bulmuş atışlar.
Yine eksik bulunamamış anlamsızlıklar dolu eteğimde
Nafile tükenişler
Günden aşırılmış sözcükler hep bu sözcükler..

BIRAKTIM..

Hayaller hayatlar ekseninde gerçeklere çok sert toslama evresi var..

Önce biraz direnç sonra direncin en sağlam noktasından kırılması.. ve vazgeçiş kayboluş düzlemi.

Yara..

Yaramın üzerinide hep açık tuttum çabuk kabuk bağlasın diye..

KALBE SIKIŞIK..

Neyse kalbimin buğusuna çizilen
İçimde eriyip akan...
Sonra yine yeniden
Aniden bastıran ağır sisli hisler
Göz gözü görmez sözler
Kesen takati, boşluğa salan
Kelime artığı asıl denilen
Gizlenemeyen pespaye özler
Içime tuttuğum aynam
Unuttuğum nefeslerim
Sıza kaldığım yamalı sözcükler
Kendimden aşağı düşüşler
Serzenişler kendince avunuşlar
Hepsi bu.

HİÇSELLİK..

Artık hiç birşey iyi gelmiyor bana
Artık hiç bir şey kaldırmıyor düşen dizi yaralı, paramparça canı
Artık umutlu günler düşü terk eyledi beni
Artık kaybetmek birşey ifade etmiyor bana
Artık bahar bile kandıramıyor beni
Içimde ki çocuk hiç bir oyuna katılmak istemiyor
Arkadaşlarından uzakta onları izliyor küskün, sessiz..