DOĞUM SESSİZLİĞİ..

Savaş sonrası sessizliği
Üzerinden dumanlar çıkan içim
Yerde ılık bir ölüme teslim olmuşçasına huzur, korku karışımı bir duyguyla yatan mevcudiyetim
On yıl süre gelen bir savaşın sonu bu belki
Yeni şeyler olur umudu
Yada terke hazır mülteci mevzular..
Bilmiyorum yine hiç birşeyi bilmiyorum
İyiyimdir umarım.

Mısra büyütüyorum içimde
Şiir olacak büyüyünce.

YENİDEN..

Bir tomurcuğu bekleyiş gülsün sana diye bütün zerafetiyle
Kıydırmak yüreği kapana koymak
Tatlı bir acıda yer bulmak
Kendini eş tutmak doğaya
İçinden geçirmek yaşamı
Kuşlara takılı kalmak
Gitmeler sıkışması
Bir şiirin yüreğinin yükünü sırtlanışı
Yeniden başlamak yaşamaya
Hayelleri aşağı çekilmiş
Klişe bir düzlemde
Sakin sakin.

ÖYLE BOMBOŞ..

Yüzümü dökemedim kâğıda
Halimi bildirmedim kendime
Elimi atmadım yüreğime
Mısra çekmedim gecede
Günü kollamadım, tarihi sildim
Yatağa attım ruhumu
Hiç bakmadım maviye
Dolanmadım sokaklarda
Adımlarımı saydımda öyle attım
Soyutladım kendimi kendimden.
Kendimi dünyadan.

AATIYORSUNUZ..

İçimde güzelledim dünyayı
Öyle baktım etrafa
Yoksa durulacak yeri kalmıyor
Çarpık ruhlanmış gezegenin
Her yeri ayrı ayrı kanıyor kalbin
Gözüne baka baka yalan akıyor ağızlardan
Güçlü bir hafıza söndürüyor yalanları
Unutmuyorum.
Atıyorsunuz
Her yere göbek atıyorsunuz
Zaten nokta kadar varlığınızla
Gözden de kayboluyorsunuz.

UMUDA VARMAK..

Ölüm tırmanır gecenin seyrinde aklın kenarlarına hemde içim yaşama gebeyken.

Ve ben bir kişiye bile umut olmayacak, olamayacaksam hiç var olmamış olmayı yeğlerim.

ÇİÇEK OLACAĞIM..

Birgün tozlu raflarda kalacak titrek yürek akıntısı bu savruk sözler
Hiç tanımadığım bir yüreğide ezecek bu acı harfler
Selamlayacak başka başka sancıları
Birgün hepsi kalacak ben gideceğim geldiğim çiçek biten toprağa çiçek olmaya..
Hiç gelmemiş olmamış yaşamamış olarak.