LÂL

Dilim yüreğime yetmiyor
Ulu orta bir sızı dolanıyor caddelerde ben değil
Kimse de anlamıyor..
Dilsiz kansız ve şuursuz
Zinhar tarifsiz.

KIRIK UMUT..

Sokağa bıraktığım umut yorgunu bir yürek
Fazlaca hayalleri hayal düzlemini aşıp gerçeğe ulaşamamış bir hayal çöplüğü mevcudiyet
Ama yine aşırır görse gökte bir tutam mavi, beyaz bir güvercin
Aklını alır badem çiçeği
Kapılır yine bu gönül gördüğü her damlaya
Taşır yine şu yorgun yüreği kanadında değer maviye
En maviye.. düşüşü sert olsun diye
Ama yine yine koşar, koşarmış bildim..

UMUT YORGUN..

Ruhum hiç bir zaman istenilen olgunluğa erişmedi
Duygularım kalbimin verdiği yetkiye dayanarak hep aleni
Sinsi hisler hiç yetişmedi
Kalbimin bağlarında
Boğum boğum nefesim
Sözün bittiğini hissetiğim şu yere hayrolsun koyup kaçıyorum kendimden.

SESSİZ DÖKÜNTÜLER..

Sessiz bir alfabe benimkisi
Bunca susmaya ve anlamaya dökülü..
Kimsenin bilmediği bir iç savaş patlak verir içimde
Belkide delirmeye giydirilmiş bir kılıf..
Acıya, suskunluğa kulak kabartıp
Imgeleri karıştırıp, yeryüzüne bulaştırıp,
akıl oyunları oynamak
Yarım yamalak aklımla
Hayatta kalmak için bir direniş..

*******

Olacakmış gibi oluşlar yormuştu
Yani, umut.

MONOTİP HAYAT..

Rengi kaçmış
Buruş buruş duygular
Acayip bir durum yok
Aynı hep aynısının tekerrürü bir yaşam
Monotip hayat
Iddasını yitireli hayli olmuş sözcükler..
Atıp atıp yere çakılmış düşünceler
Aşağı salınmış omuz
Kendi içinde kaos
Dışı muazzam bir sükût
Huzursuzluğu içine mutakip
Kimseye etmez şikayet o artık.

BİNBİR GECE..

Uyku tutmamış gece
Binlerce fikir akmış promter bir kafa
O kahrolası huzursuzluk gezer yine uzuvlarımda..
Oluk oluk damarlarımda
Yükselmiş bir yürek boğaza
Kendiyle münakaşada aciz ruh
Islak gök, kayan düş
Yarım bir şiir düşen kâğıda
Çağırmayan bir uyku tepemde
Acıya not düşülmüş binbir geceden sadece biri
Gebe her daim mavi bir göğe.
Herkes uyusun şimdi
ben beklerim geceyi..