DIZELERCE..

Çiçekli şiirler vardı
Hasret tüten dizeler
Güzel boyunlu kadınlar
Kendini sallamış adamlar
Toplumsal gerçekçi yaklaşımlar
Zindan kokan satırlar
Eskitilmiş prangalar
Mavi mavi harfler vardı
Çocuk sadeliğiyle bakmak dünyaya
Yakasından tutulup atılmış umutlar, yaralı sevdalar..
Birde fesleğenlerle, sardunyalar
Yaz güzeli yasemenler vardı
Kötü adamlar yoktu
Domates çorbası, biraz patlıcan
Türkü sarmış canlar vardı
Umut da hep bakiydi
Sigara altıncı parmak
Kaş keman, hasret yamandı..
Ölmek bile buram buram yaşamak kokardı
Güzeldi herşey sayfalarca güzel, acı, derin..

*****

Acınız bile inandırıcı değil..
Her yanınız tutarsız sizin.

İNSANA HASRET..

İçimde bir gurbet
Insanlığa dair koca bir hasret
Hüzünlü şarkılarca sarılıp sarmalanmış bir ruh
Yorgun devrilen sözcükler
Ağır aksak kaçma arzusu
Bir adım dahi atamamak..
Çakılı kalmak hayatın bataklığına
Kalbimin kıyılarından vurmak kendime
Arşınlamak beynimi
Dökme arzusu irini
Hemde bomboş dikilirken kendimde..

BEŞ DAKİKA..

Bi beş dakika herşeyi boş verelim mi
Nefes alalım mı gök kubbeden
Bir parça umut çalalım mı göğsümüze
Beş dakika siyrilalim şu aksi halimizden..
Tamda günün ortasında ihtiyacımız var buna.

HİÇ YİNE..

Çok umut sarartıp soldurdum
İnanç kurutup düşürdüm gönlümden
Insanlarca kırgınlık ruhumda
Ve bir çok soruya verilen hiiiç cevabı beni bu tenhalığa sürükleyen..

GEÇGİN BİR ADAM..

Memurlara has bir görünüşü vardı adamın; duruşu belden kambur, içine çekilmiş gibi duran bir baş.. silikleşmiş bakışlar, kendinden geçmişliğin portresi gibiydi hemde ömrün göbeğinde.. erken geçmiş bir mevsim gibi.
Sigarasından bir fırt ölüm kopartırcasına çekip yere attı izmariti, aklında kendisi dışında mevzular.. çocuklar, kira, kızın dershane taksidi eve giderken alınacak domates.. ilerlemeye başladı gölgemsi varlığıyla umudunu kestiği dünyanın sokaklarından..

*****

Deprem ertesi umut enkazı bir gün..
Ama umuttan da elini ayağını çekerse ölmez mi insan.