MESAJCI..

Kendimi seçemiyorum
Kendimde kayboluyorum yine
Düşünmeyi gereksiz buluyorum..
İçimizde dünya gibi işte
dünya gibi yuvarlak
Ve biz ne kadar çabalarsak çabalayalım başladığımız noktaya dönüyoruz..
Ve azalıyor anlam
Azalıyor insan.

DAĞ KADAR..

Bu kadar dağınıklığı, döküntüyü ben toplayamam siz toplayın.
Yo dağınık kalsın bu iç istifçiliğinde boğulayım
Yo yo bir obsesif toplasın beni.

ETEKLERDEN SAVRULANLAR..

Eteklerinde çiçekleri taşıyan kadınlar, firtınayıda taşırdı elbet
Kızdı mı savrulurdu herşey, yakardı gün geceyi
Neyi istemedikleri net istekleri biraz muamma
Adımlar sert ve kesin
Gölgede değil güneşe doğru uzanır tomurcukları
Her imkan ve koşulda yeşerir
Sevgiye kayıtsız değil
Kuşlar seyirir gönüllerinde maviye doğru
Konuştuklarında sesleri hayli güçlü
Suskunları soluk kesercesine, boğucu
Eteklerinde hüznü, aşkı ve şevkati taşırdı bu kadınlar..

VARMAK KENDİNE..

Binip arabaya, radyoyuda açıp
bilinmez mavilerden, yeşillerden geçe geçe
Güneşi doldurup, yıldızları süsleyip
Ayı da toprağa düşürüp 
Istikameti bilmeden
Zihnimi parçalaya parçalaya
Duruluncaya değin yol almak
Arınmak; kırgınlık, derinlik, mısralar ve insan kirinden, bilhassada  kibrinden
Varmak belkide sade, dipdiri kendine..

UYUMAK..

Bir uykuya sarılmak tok ve pak bir bebek huzurunda
Bırakırcasına serin sulara ağrını
Kusursuzca uyumak..
Kendini çoğaltmaktan kurtulup
Kesiksiz bir huzura demir atmak
Koyulmak bir uykuya anne eliyle
Uyumak uyumak.

GÖĞE DOĞRU..

Kendi yükseğinden düşüp
Gerçeğine çakılmak
Umarsız yitirmek geleceği
Anı yaşayalım derken
Geriye takılı kalan gözlerle yeniliklere salınmak
Sessiz sessiz doldurmak yüreği
Penceresinden taşırmak
Martıların peşilerine takılmak
Gitmeyen bir geminin güvertesinde gidebilmeyi düşlemek
Kısıtlı çerçevelerde sonsuzluk solumak
Nefessiz nikotin yüklü
Ağır ağır için için yaşamaksa yaşamak..
Yeni şeyler yazmayı hayal edip
Hergün aynı mevzuları dökülmek.

KABUĞUMDAN..

O kadar yaraladı ki insan beni artık dışarı çıkmak istemiyorum.
Kabuğuma sokulup kalmak istiyorum öyle..
Bisey istemiyor ve beklemiyorum
Velhasıl kelam inanmıyorum insanlığa, yarına, bugüne
En çokta kendime sanırım.