SAYGI DURUŞU..

Insan sıkışıp kalıyor yalnızlığının içine..
Halsiz ve boş duruyor dünyada
Yine keşfedilmemiş bir gün sanrısı
Hayatın durağan akışında ayakta kalma
Uzun bir saygı duruşu bu
Kıpırtısız.
Biri mikrofonu eline alıp rahat desin.

AMİN..

Yok etmek kendini
Kendini kendinden çıkarmak
Azad etmek ruhunu beynini
Özgürleştirmek..
Tevazusuz bir kurtuluş
Anlam anlama anlaşma anlaşılma mevzusundan uzama
Bebek boşluğunda hayata bakma
Cahil kalma dünyaya
Ya da biraz eminlik Tanrım.

*******

Umut ve acı hep yanyana düşüyor..

VİCDAN YOK.

Vicdanınız kurusun diyicem ama zaten kuruyuk yoksa bu kadar fütursuzca bu kadar mesnetsiz şeyler düşünülüp yazılamazdı. Ya gözlerinden umut taşan kız ölmüş o giydiği kısacık etekle cennete gidemez diyor cennet hurisi bacımız.. deprem olmuş ne olacak ne yapacağız durum ne diyeceğine insan artığı diyeceğim çok afedersiniz daha nemalanmaya çalışıyor gittikçe çirkinleşiyoruz.. ve bu ne kadar çok acı.

İçim çürüdü..

Üst üste iki hissi bir araya getirip kendime dokunamıyorum
Başı sonu karışık
Herşey yeterince dağınık
En çok yaşamak isteyenlerin kaybettiği
Oyunların bozulup kurulduğu
Gerekli yaptırımı olmayan hayatlar.. son bulmalar
Alıştırılmış sıradanlaşmış ölümler
Umumiyet arz etmeyen yaşamlar
Cennet bekçileri cehennem oduncuları
Çuvaldızı başkasına sokucular
Hiç kimsenin kimseye saygısı kalmamış
Can pazara düşmüş
En çok hayat yüklü bulutlar umutlarını bırakıp gitmişler..

KISMET.. BE

Her seferinde tam olarak anlatamıyorum ve anlayamıyorum bu savruluşu
Yeterince ne yeterince neyi
Ne zaman ve nerede
Kaderci değilim ben..
Kısmet.. kısmet  ne?
ağrılı bir umut dindirici mi
Neden sonu yok bu içimin
Neden bitmiyor bu ahmak bekleyiş
Peki tamda şuan neyi bekleyiş
Pencere kenarında kalmış kız kurusu mottosu bu
Susuz çiçek belki güneşi ya da yeli çok almış
Bilmiyorum.
Protest değilim bu aralar bezginim sadece ve sadece kendimden.

RUTİNELLA..

Tezliği gitmiş canın
Kovalarken bekler gözler olmuş insan
Sabrı kalmaz kendine
Kelimeler gelmez yerine
Hayat pencereden süzülen  ışık gibi doğar ve geçer önünden
Timsalsiz olacağını bu tekliği kim serpti içimize
Rutinlerden rutin beğendiğimiz dünyada
Pek bi küçülü verir yaşam
Büyülü akıp gidermişcesine bi yerde
Damlardan sızar umut geceleri tavana
Sabahları halbuki hep aynı..