Turgut Uyar geliyor aklıma gri bi odada masada kalemi elinde
Ahmet Erhan dolaşır sıraların arasında dilinde bir mısra
Orhan veli ıslak kaldırımda gözleri kapalı dinliyor yine ne varsa..
Ahmed Arif yaslanmış solmuş puslu duvara Leyla geçiyor zihninden
Çiçekli Didem Madak döktürüyor dizeleri ilmek ilmek oya gibi..
Birhan Keskin ufacık mutlu güneşler çiziyor sabaha gün ayrı doğuyor bugün
Ve aklımda o klişe soru onlarda bizi görecek mi
Bi Fısıltıda.
İnsan karışmak istiyor suya aceleci belki toprağa
Yalın basmak yere sonrada kuşla aşık atmak istiyor
Acele ediyor insan bazen bazen geç.
Sistemini ve mantığını kavradığım bir sancı
Uzağında değil bilahare tanıdık kıvranışlar
Çözmekte istemiyorum artık niyetim koparmak
Toplamak değil bazı zamanlar dağıtmak
Allahtan anlık tufancıklar yaprak kıpırdar bir kaç geçer sonra
Dururum içimin gölgesinde duman kokulu
Seyreltirim sözü uzanırım şöyle kalbime.
Kendimi hatırlayamıyorum
Kabuğunu attım acının
Çok yeni bir ben
Sevecen ve huzurlu
Kaygısız.
Ben bile bana şaşkın.😊
Bilirim zaman geçiyor ellerimden gözlerimden
Kamufle bir dirilik bu biliyorum düşecek..
Saçlara ayaklara kollara düşecek
Yolumuza yokuş düşecek
Son dem sarılış ergen tavırlar boy verecek
Hayata pek bi eserikli ununu eleğini asmış tavırlar
Toprak çekecek toprağa düşecek göz.