Eleveren kelimeler.

Insan zihinin çapını gösteren kelimeleri vardır. Biz insanları ordan tanırız.
Ordan anlarız baktığı pencereyi
Suladığı ezdiği çiçeği
Ordan erişiriz kocaman zannettikleri küçücük beyinlerine.

İnsan bekliyor.

Keşkelerin oluşumu tecrübeleri giyinen aciz ruh
Yıllar tel tel saçlarında sukuta durmuş
Herkesi eşitliyor hayat duyguda sadeleşiyor insan
Herkes aynı burnu kalkık tavırların gecesinde
Yıldızlar süslüyor geceyi
balkonlar bu sıra revaçta
Içine secdeye durmuş tekrar ediyor fısıltılar kıvranıyor kalbinde..
Tekrar ediyor gece, kornalar sonra sessizlik..
Acizliğini geçiriyor insan boynuna
Bekliyor bekliyor..
Gelip sandalın götürmesini her gece
Apansız geleceği fikrinde ama bekliyor aciz yorgun solgun insan.
Bekliyor.

Carpe diem..

Anı yaşa derler
Anın yaşanacak yanı yoktu
Bende kaçtım.

Bi'dur

Değiştirmeyeceğin ihtimallerin etrafından çekil
Beklemeyi kes artık
A b planlarından sıyrıl
Kaderine direnme acıyla oynama artık
Sakin tamam sakin.

Karantik günler.

Yoğun hisse bulaşmış kelimeler boğazdan yukarı gecmiyor
Hangisi ne acaba daha önemli yada hiç biri
Kendin sıfır elaman çarpsan yerle bir hayat.

Korana günlüğü..

Okurken tarih kitaplarından yok sıtmadan şu kadar insan ölmüş yok veremden şu kadar insan ölmüş, yok ya şaka mı bu.. bu kadar da olmazlardan o koca teknoloji bilim kuşağı dönemlerde bilim kurgu filmine ışınlanmak gibi bir salgının içine düştük. Evden çıkamıyoruz kendi kendimizi karantinaya alıyor manyak gibi temizlik yapıp dezenfektan yiyoruz hiç birseye dokunamıyoruz. Not düşülsün tarihe seçim sonuç grafiği gibi bütün dünyanın vaka sayılarını izliyoruz. Verilen her bir rakam günlük yüzlerce binlerce CAN... kiminin babası kiminin anası kiminin eşi kiminin çocuğu.. Ve yarın sevdiklerime bana ne olur kahrolası sanrısı. Ya o ne kadar süre bilinmezlik ağrısı. Bütün sevdiklerini bir akvaryuma yerleştirme isteği. Biz dünyanın en büyük ekonomisiyiz, yok şöyleyiz böyleyizcilerin çaresizliği. Olurda sağ kalırsak hiç birşey eksisi gibi olmayacak demek isterim.. Ama yine eski kalıbına girersin dünya. Şimdi sonlandırırken kelimelerimi bitsin gitsin bu covit 19 ve çok amin.
Ve evde kal dünyalı! Çünkü elimizde ki tek done bu.

Corona..

Ve sonra herşey ehemmiyetini yitirdi ölüm ve yaşam arası o ince çizgide takılı kaldık.. Ne para ne sarılma ne gezme ne okul ne o masalar.. sadece gökyüzü kaldı yine bize..