Arzu halim..

Gitmediğim yerlerin özleminin icindeyim
Kafamı çevirdiğimde insan olmayacak yerler düşünde
Başka başka mevsimlere hasret
Yüreğimdeki olmamışlıklar
Akıl sır erdirememişlikleri mi
Alıp yanıma doğaya karışma arzusunda
Gerçekten içim almıyor hayatı
Kusmak istiyorum..

BIRSEY SÖYLÜYORLAR..

Hiç bir yerde değilim.
Kendimde hiç değilim
Biraz her yerde biraz herkeste
Bazen koca bir ağacın karşısında
Bazen bulutların karşısında
El pençe saygıyla
Daha çok imrenerek..
Siirini bulmaya çalışıyorum
Her şeyin bir söyleyeceği var bana
Sabırla bekliyorum demesini
Heybetli bir ağaç dedi ki
Bir ağaç gibi tek ve hürüm..
Geçenlerde çiçeğin biri
Gösterdi kalbini bana
Kitapçıda ki kadın aldı aklımı
Kafede ki adam kızdı bize
Yaşlı adam ilgi bekledi
Çocuk sevgi istedi
Ay aşka çağırdı
Deniz hadi gelmiyor musun dedi
Şarkı yaza koyar mı güz seni
Diye sordu..
Hepsini gördüm, dinledim, anladım..

ZAMAN KENDİNİ DÜZELTİYOR!

Bir şeyleri değiştirmeye çalışmak, bağır bağır bağırmak boşa bir çabadır. İnsan yaşamak istediğini yaşar, kendi belasını büyük bir ustalıkla bulur. Ve bunu engelleyemezsin. Ama zaman öyle birşeydir ki kendini düzeltir... Bugünün mağdurları yarının haklıları ne kadar çok olmuştur. Bir kulaktan girip öbür kulaktan cıkan sözler sonra koca bir kaya gibi nasılda tepemize düşmüştür. Akacak kan damarda durmayacağına göre zamanın adaleti sağlamasını beklemek mantıklı görünüyor.

NİYE GİTTİ..

Gitti diyor gitti! Acı ateşden gömlek yana döne yanıyorum diyor.. kalbimde süzdüm de verdim aşkı. Pamuklara sardım sarmaladım da sevdim.. Kokusunu kazıdım zihnime. Elleri gözlerimde, yüzü her yönümde..
İpe sapa gelmez bahanelerle gitti. Ben ağzıma kadar o doluyken gitti. Başedilmez acıların altında eziliyorum.. uyku yok, aş yok, gün yok, mevsim yok.. Onunla herseyi kaybettim. Biraz azalsa bir an unutsam. Gitse.. seni seviyorumları, düşse yakamdan asla bırakmam sesleri. Ah, sensiz nefes alamamları kulağımda uğul uğul.. Adalet mi bu diye yakarışları, pacalardan akan adaletsizliklerin içinde. Ah! Elimde olsa söker alırdım yüreğindeki o acıyı. Ama acı sahibinin işte acı düştüğü yerin..

HAYALMAYEL

Gecenin sabaha en yakın saatinde, ay gökyüzünde denize yakın bir hamak gibi duruyorken, ben dayanamıyorum alıp yastığımı hemen çıkıyorum üstüne, atlıyorum hopluyorum yaramaz bir çocuk gibi.. Sonra bir elimle boşluğu yokluyorum,  bir yandan da saçlarımı aşağıya doğru atıyorum, savruluyorlar..hafif bir meltemle. Denizin kokusunu dolduruyorum her hücreme..
Bazı gecelerde bir sirk akrobotu gibi zıplıyorum bir yıldıza, ordan diğer yıldıza.. ayağımın birini doluyorum sonra yıldızın birinin kanadına, sallanıyorum.. kafa üstü dünyayı izliyorum. Çok eğleniyorum ben ama tüm dünya uyuduğunda.

YUVARLANIYORUM..

Bütün kesinliklerden kurtuldum
Her şey farazi gelirken kesinlikde neyimiş.
Bu hiçlik bütün sorularıma cevapmış gibi dururken.. aslında yokluğun ağlarında debeleniyorum. Körü körüne zamanlardan çok uzaklaştım. Dönülmeyecek kadar, görünmeyecek kadar. Freni boşaldı ruhumun yuvarlanıyorum kendimden aşağı...

İYİYİMLERİN GİDERİ TIKALI..

Neyi sustuğunu, iyiyim derken geberiyorum dediğini. Var olmak isterken yerin dibine kadar görünmez olmak istediğini bilmiyorsunuz..
Ağız dolusu sevinçle doluykan, sesinde bir bahçenin ortası varken.. anlatmak isterken heyecanla lafı ağzına tıkadığınızı farketmiyorsunuz, yada işinize öyle geliyor..
Bir insanin gözlerin de sakladığı hüznü, mutluluğu, kırgınlığı teyet geçerken.. yarım ağız nasıl olduğunu sorup, bir şeye ihtiyacın var mı, söyle diyorsunuz.. hep üç maymunu oynuyor kaldığıniz yerden devam ediyor, hep yağmasa da gürlüyor, laf olsun torba olsun diyip,siz kendinizi anlatıyorsunuz...
Ha, bu arada sormadım.. nasılsınız? Gerçekten nasılsınız?